برداشت از موسسه Sustainability؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تا پایان دهه جاری، هر صنعتی در دنیا با تحولی سیستماتیک در برنامه‌ریزی استراتژیک، فرآیند تولید و مدل‌های کسب‌وکار خود مواجه می‌شود. موسسه Sustainability که از بیش از ۱۲۰۰ کارشناس جهانی در ۸۰ کشور مختلف نظرسنجی کرده، به این نتیجه رسیده که کمبود آب در سال‌های آینده درک عمومی از ارزش آب را تغییر داده و دولت‌ها و شرکت‌ها را بر آن داشته تا آب بهداشتی را نه یک کالا، بلکه یک منبع با ارزش بدانند. در این نظرسنجی که با همکاری موسسه تحقیقاتی GlobeScan صورت گرفته، این سؤال مطرح شده که «کدام تکنولوژی‌ها یا تغییرات رفتاری در این دهه به مشکلات کمبود آب می‌پردازند؟» کارشناسان ۱۰ راهکار مشترک زیر را در پاسخ عنوان کردند:

░▒▓ ۱ آموزش برای تغییر روند مصرف و سبک زندگی
●    مقابله با دوره کم‌آبی نیازمند تحول اساسی کلیه اشکال مصرف است؛ از مصرف شخصی گرفته تا زنجیره‌های عرضه شرکت‌های بزرگ مانند جنرال الکتریک. مهم‌ترین وظیفه این است که اطمینان حاصل شود این مشکل در سطح دنیا درک شده است.

░▒▓ ۲ اختراع تکنولوژی‌های جدید حفاظت از آب
●    در مناطقی که سفره‌های آب زیرزمینی در حال خشک شدن است و بارندگی کم و غیرقابل پیش‌بینی شده، نوآوری مورد نیاز است. البته، در تلاش برای ترویج این نوآوری‌ها و اختراع تکنولوژی‌های ذخیره‌سازی، مصرف انرژی باید مد نظر قرار گیرد.

░▒▓ ۳ توسعه روش‌های آبیاری در کشاورزی
●    ۷۰ درصد آب شرب دنیا در کشاورزی مورد استفاده واقع می‌شود. توسعه آبیاری می‌تواند فاصله عرضه و تقاضا را کم کند. در موارد مشخص، آبیاری نامناسب تاکنون، توان کشاورزان را برای تهیه غذا تضعیف کرده است. اگر چه تکنولوژی جدید راهکاری جذاب به نظر می‌رسد، اما، کارشناسان جهانی اشاره می‌کنند که در برخی موارد، مانند سیستم‌های کشاورزی کالیفرنیا، داستان‌های موفقی در این زمینه رخ داده است.

░▒▓ ۴ قیمت‌گذاری مناسب آب
●    به گفته کارشناسان سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD)، افزایش قیمت آب می‌تواند به کاهش هدرروی و آلودگی آن کمک کند. به همین منظور، سیستم‌های قیمت‌گذاری که در بیشتر کشورها کهنه و منسوخ شده‌اند و اطلاعات غلط ارسال می‌کنند، باید اصلاح شوند. هم‌چنین، روند قیمت‌گذاری در کشورهای مختلف متفاوت است.

░▒▓ ۵ توسعه کارخانه‌های نمک‌زدایی با مصرف کم انرژی
●    نمک‌زدایی با تکنیک تبخیر آب دریا برای به دست آوردن آب شیرین و نیز روش اسمز معکوس که طی آن آب شیرین با اعمال فشار فیزیکی به آب دریا به دست می‌آید، صورت می‌گیرد. تکنیک تبخیر آب به شکل نصب تجهیزاتی در کنار دیگ‌های بخار در نیروگاه‌های برق صورت می‌گیرد، اما، مصرف انرژی در روش اسمز معکوس کمتر از تبخیر آب است. در منطقه غرب آسیا که به دلیل کمبود بارندگی و آب‌های زیرزمینی، کمبود آب مطلق وجود دارد، استفاده از چاه و پمپ‌های آب باعث تقلیل آب‌های زیرزمینی شده است. بر این اساس، پروژه‌های نمک‌زدایی آب دریا با هزینه‌ای بالا در برخی کشورهای این منطقه اجرا می‌شود. در حقیقت، غرب آسیا نزدیک به ۵۰ درصد بازار نمک‌زدایی آب دریا در جهان را به خود اختصاص داده است. نمک‌زدایی تاکنون، یکی از روش‌های بسیار پرمصرف انرژی برای مقابله با کمبود آب بوده است، اما، کشورهایی هستند که با روش‌های خلاقانه توانسته‌اند هزینه‌های آن را تا حدی کاهش دهند. مثلاً، عربستان سعودی از تجهیزات انرژی خورشیدی برای تأمین انرژی این روش استفاده می‌کند یا بریتانیا در رویکردی متفاوت نمک‌زدایی را در مقیاسی کوچک‌تر و فقط برای کشاورزی مورد استفاده قرار می‌دهد.

░▒▓ ۶ توسعه حوزه‌های آبخیز
●    سیستم‌های آبخیز برای مناطقی که هیچ گونه منابع آبی پایداری ندارند بسیار ضروری است. کشورهایی مانند هند و پاکستان که بدترین تأثیرات را از تغییرات آب و هوایی متحمل می‌شوند، به سیستم‌های جمع‌آوری آب باران روی آورده‌اند. این تلاش‌ها کنترل بر منابع آبی را بیشتر می‌کند.

░▒▓ ۷ وضع و اجرای سیاست‌ها و قوانین بهتر و ایجاد مشارکت‌های بین‌المللی
●    از آن‌جا که کمبود آب امنیت غذایی و مسأله آلودگی را هم دچار پیچیدگی می‌کند، دولت‌ها باید نقش خود را در این زمینه بازتعریف و قوانینی جدی برای تضمین دسترسی به آب سالم وضع کنند؛ از جمله قوانینی برای منع تخلیه فاضلاب در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها.
●    به علاوه، درست است که انعقاد توافق‌نامه‌های بین‌المللی در مورد منابع طبیعی کار دشواری است (کنفرانس ۲۰۰۹ تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل در کپنهاگ شاهد این مدعا است)، اما، سیاست‌گذاران باید تلاش‌های خود را در این زمینه ادامه دهند.

░▒▓ ۸ مدیریت کلی اکوسیستم‌ها
●    به شکلی ساده، مدیریت کل‌نگرانه به معنی اتخاذ رویکردی عملی و متداول برای نظارت بر منابع آبی است که اهداف اقتصادی، فرهنگی و بوم‌شناختی را مورد توجه قرار می‌دهد. در واقع، کلیت از مجموع اجزا بزرگ‌تر است و هر وجهی مرتبط به دیگر وجوه است و بر آن‌ها اثر می‌گذارد. نمونه‌های خوب مدیریت کل‌نگرانه جوامعی هستند که در عین حال، که کارخانه‌های تصفیه فاضلاب دارند، به فکر مشارکت با تولیدکنندگان انرژی پاک هستند تا از فاضلاب به منظور کشت خزه‌های دریایی و دیگر محصولات سوخت زیستی استفاده کنند. این محصولات نیز به نوبه خود مواد مغذی را اشباع و فاضلاب را تصفیه می‌کنند و به میزان قابل توجهی از هزینه‌های تصفیه در کارخانه می‌کاهند.

░▒▓ ۹ توسعه زیرساخت‌های توزیع
●    زیرساخت‌های ضعیف هم به بهداشت آسیب می‌رساند، و هم به اقتصاد. زیرساخت‌های ضعیف باعث هدرروی منابع، افزایش هزینه‌ها و کاهش کیفیت زندگی می‌شود و باعث می‌شود بیماری‌های قابل پیشگیری مرتبط با آب آلوده در جوامع آسیب‌پذیر، به خصوص کودکان شیوع یابد. این مشکل فقط منحصر به کشورهای در حال توسعه نیست و در کشورهای توسعه‌یافته‌ای مانند امریکا نیز ترکیدگی لوله یا سرریز تصفیه‌خانه‌های فاضلاب مرتب رخ می‌دهد.

░▒▓ ۱۰ کاهش رد پای شرکت‌ها
●    صنعت حدود ۲۲ درصد آب کل دنیا را مصرف می‌کند. این یعنی، شرکت‌های تولیدی به طور مستقیم و غیرمستقیم از آب برای تولید کالا –حتی، آب معدنی– استفاده می‌کنند. با توجه به اهمیت تولید پایدار و افزایش کمبود آب، هزینه‌های بخش صنعت از این لحاظ باید مورد بازبینی قرار گیرد.
برداشت آزاد از دنیای اقتصاد
هو العلیم

برداشت از سعید لیلاز؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    سعید لیلاز در مصاحبه با «جرس» اظهار داشت: این‌که تورم کنترل شد و رشد سرمایه‌گذاری بیست و پنج درصد افزایش پیدا کرده ربطی به تحریم‌ها ندارد. به نظر من تحریم‌ها عامل تعیین کننده‌ای در اقتصاد ایران نیستند، ما می‌توانیم نیازهای وارداتی خودمان را از طریق مرزها تأمین کنیم. یعنی، مذاکرات ژنو هیچ اثر عینی و روشنی بر روی اقتصاد ایران یا به اصطلاح علمی بر روی ریل اکونومی (اقتصاد واقعی) در حوزه تحریم نگذاشته است. مذاکرات ژنو تنها در سطوح سیاسی و روانی بخصوص بر روی قیمت دلار اثر گذاشته است که این هم در اقتصاد ایران تعیین‌کننده نیست. یعنی، در طول تاریخ چه در مورد عراق، چه افریقای جنوبی و چه کوبا هیچ وقت تحریم‌ها نتوانسته‌اند اقتصادی را از پا در بیاورند، بلکه سوء مدیریت داخلی اقتصاد است که مقاومت در برابر تحریم‌های بیگانگان را سخت‌تر کرده است.
●    وی می‌گوید: تأثیرات تعیین‌کننده سهم خود تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت دولت بوده است. بنا بر این، هر رشدی که شما در اقتصاد می‌بینید عمدتاً رشد ناشی از تحرکات داخلی اقتصاد ایران بوده است.
●    وی در پاسخ به این سؤال که برخی از کارشناسان اقتصادی معتقدند افزایش درآمدهای نفتی ناشی از لغو برخی تحریم‌ها فرصتی برای رشد اقتصاد ایران بوده است، شما با این برداشت موافق نیستید؟ گفت: این نظر کاملاً غلط است. لیلاز درباره کسری بودجه نیز گفت: تخصیص بودجه عمرانی از ۲٫۵ تا ۳ برابر شده است.
مأخذ:کیهان
هو العلیم

برداشت از گروه امرالد؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    استراتژی شرکتی خیلی سریع‌تر از توسعه راهبری در بسیاری از شرکت‌ها تکامل یافته است؛ که همین مسأله باعث به وجود آمدن بسیاری از مشکلات مدیریتی شده است: در این شرایط ممکن است شرکت‌ها به اندازه کافی برای رشد بازارها راهبر سازمانی نداشته باشند، یا فاقد راهبرانی باشند که شایستگی‌های جهانی مورد نیاز را دارد. جوردی کانالز (Jordy Canals) محقق و مشاور موسسه IESE یک چارچوب مفهومی را برای کمک به شرکت‌ها در جهت به وجود آوردن طرح‌های جدید راهبری پیشنهاد می‌دهد. این چارچوب بر اساس برنامه‌های توسعه راهبری جهانی در بسیاری از شرکت‌های جهانی طرح‌ریزی شده است.
●    در زیر، ۵ وظیفه اساسی مدیران عامل تعریف شده است، همراه با چهار کلید شایستگی برای راهبری یکپارچه. هماهنگی توسعه راهبری نسبت به استراتژی شرکتی پیشقدم است و استراتژی آن به شرح زیر است. کانالز هم‌چنین، تأکید می‌کند که تعهد مدیران عامل کلیدی است برای تشکیل طرح‌های موفق راهبری جهانی.

░▒▓ پنج دستورالعمل برای راهبران جهانی
●    با توجه به این‌که راهبران جهانی، برخلاف راهبران داخلی، باید افراد را در سطح جهانی هدایت کنند، کانالز وظایف معتبر مدیران عامل در همه فرهنگ‌ها را مشخص می‌کند و آن‌ها را به پنج وظیفه اساسی تقسیم می‌کند:

●    ۱- مأموریت و مقصود. مدیران عامل باید براساس پایه و اهداف شرکت ارتباط برقرار کنند. این وظیفه مخصوصاً برای سازمان‌های جهانی که تلاش دارند کسب‌وکارهای مختلفی که در گوشه کنار دنیا پخش شده‌اند را یکپارچه سازند، ضروری است.
●    ۲- استراتژی. راهبران جهانی باید دیدگاهی از آینده شرکت را توسعه دهند. دیدگاهی که واضح و عقلایی باشد و بتواند انتظارات بالا را با توانایی‌های شرکت هماهنگ سازد. تفکر استراتژیک به معنای انتخاب است و راهبران جهانی با انتخاب‌های بیشتری نسبت به مدیران داخلی رو به رو می‌شوند.
●    ۳- اجرا. طبق استراتژی صنفی و مأموریت اساسی، راهبران سازمانی عملگرا و موظف به انجام کارها هستند. اجرا هم‌چنین، شامل طراحی سازمانی نیز می‌شود: تمرکز بر این‌که چه کسی چه کاری انجام می‌دهد و کجا و نظارت بر سیستم‌های عملگرایی رسمی و غیررسمی و سیستم‌های کنترل مدیریت از وظایف آن‌ها است.
●    ۴- یکپارچگی. در سازمان‌های جهانی، یکپارچگی افراد با سابقه‌های گوناگون در بخش‌های مختلف کسب‌وکار، وظایف و مناطق جغرافیایی، واجب است. مدیران عامل باید به شرکت‌های جهانی کمک کنند که در کنار هم قرار بگیرند و مانند یک تیم باهم کار کنند. درک تفاوت‌های فرهنگی و کار کردن در کنار افرادی که از کشورهای مختلف هستند در شرکت‌های جهانی بسیار مهم‌تر از شرکت‌های داخلی است.
●    ۵- راهبری و توسعه. توجه مقاله از این پس، بر این است که رشد راهبران آینده مخصوصاً در سازمان جهانی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. راهبران جهانی آینده باید قادر به کار کردن در سراسر دنیا باشند.

░▒▓ چهار صلاحیت برای راهبران جهانی
●    کانالز ادعا می‌کند که شایستگی‌های راهبران روی وظایفی که انجام می‌دهند، تأثیرگذار است. او استدلال می‌کند که برنامه‌های توسعه راهبری، نباید فراموش کند که هدف اصلی یادگیری و توسعه این است که رشد حرفه‌ای و عملکرد راهبران را در هر وظیفه‌ای که نسبت به آن متعهد هستند، بهبود بخشد.
●    کانالز از چارچوبی که شامل چهار صلاحیت اصلی مورد نیاز برای راهبران جهانی است؛ استفاده می‌کند:

●    ۱- دانش: شامل اطلاعات، اندیشه‌ها، الگوها و ایده‌هایی که راهبران جهانی باید داشته باشند یا به آن‌ها نیاز دارند، است که شامل الگوهایی برای شناخت سراسر دنیا و آشنایی با کشورهایی که سیستم‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مختلفی دارند، می‌شود.
●    ۲- توانایی‌ها: این مورد شامل تحلیل و ترکیب، حل مشکلات، تصمیم‌گیری، عملگرایی، راهبری، مدارا کردن با پیچیدگی‌ها و ابهامات و طراحی سازمانی است.
●    ۳- مهارت‌های میان فردی. مهارت‌های میان فردی به راهبران کمک می‌کنند که مدیریت کنند، تعهد داشته باشند و به افراد انگیزه دهند و عدالت، احترام، ارتباط، کار تیمی، آزادی، حساسیت فرهنگی و قدردانی برای تنوع را وارد رابطه‌های خود با افراد کنند.
●    ۴- نگرش‌ها: این‌ها ویژگی‌های شخصی هستند که عملکرد و رفتار راهبران را شکل می‌دهند و اساس رابطه‌های آن‌ها را با دیگران معلوم می‌کنند. بر پایه مزیت‌های قدیمی، الگوی کانالز به یکپارچگی، فروتنی، خودآگاهی، کنترل خود، قدرت و اعتدال در رفتارهای راهبران توجه می‌کند.

░▒▓  مفاهیمی درخصوص طرح‌های راهبری جهانی
●    کانالز می‌گوید: «توسعه راهبری جهانی یکی از اولین نیازها برای موفقیت درازمدت شرکت‌های جهانی است و باید از مهم‌ترین برنامه‌های مدیران‌عامل باشد».
●    او می‌گوید: درحقیقت موفقیت طرح‌های راهبری جهانی وابسته به تعهد مدیران عامل است. این به آن معنی است که نه‌تنها مدیرعامل باید در برنامه‌ها حضور داشته باشد، بلکه باید نقش مهمی نیز در طراحی و برنامه‌ریزی طرح‌ها داشته باشد و در آخر آن‌ها را ارزیابی کند.
●    مدیریت خوب کمک می‌کند که از هماهنگی مأموریت‌های شرکت، فرهنگ، استراتژی و طرح‌های توسعه راهبری اطمینان حاصل کنند. مدیران اغلب از الگوهای کسب‌وکارها و رقابت آن‌ها با یکدیگر سخن می‌گویند. کانالز در این باره معتقد است که: «ما باید الگویی از راهبری جهانی را در نظر بگیریم که کمک می‌کند شایستگی‌های مورد نیاز استراتژی شرکت توسعه یابند».
برداشت از دنیای اقتصاد
هو العلیم

برداشت از Deloitte؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    سازمان‌های امروز در مواجهه با چالش‌های متعدد و شرایط پیچیده‌تر به ابتکارات بیشتری نیاز دارند که به واسطه کاربرد استراتژی‌های سفارشی، دقیق و پایدار قابل تحقق است.
●    تقریباً تمامی سازمان‌ها ادعا می‌کنند به طریقی متولی تغییر هستند، اما، تعداد محدودی از برنامه‌های تغییر، اهداف وعده داده شده را محقق می‌سازند یا نتایج قابل ارزیابی در پی دارند. با افزایش شهرت سازمان، برنامه‌های تغییر به کالاهایی تبدیل می‌شوند که سازمان‌ها از آن‌ها به عنوان ابزارهایی برای مقابله با شرایط چالشی بهره می‌گیرند. هر شرکتی به موازات رشد با پیچیدگی عملیاتی بیشتر و تنوع جغرافیایی روبه‌رو می‌شود، موفق‌ترین سازمان‌ها ابزارهای قبلی تغییر را کنار گذاشته و به ابتکارات، تمرکز بیشتر بر اهداف کسب‌وکار و بهره‌برداری بیشتر و بهتر از قدرت تجزیه و تحلیل روی می‌آورند.

░▒▓ عامل محرک این روند چیست؟
* احساس فشار
●    مدیران ارشد امروزه، با تقاضاهای متعدد و متنوع سرمایه‌گذاران، تحلیلگران و سایر ذی‌نفعان روبه‌رو هستند. گروه‌هایی که هر یک با توجه به منافع خود نتایجی را از فعالیت‌های سازمان انتظار دارند. موفقیت در مدیریت اجرایی به معنای توان ایجاد تغییر در سازمان به منظور حصول نتایج و اهداف تعریف شده است. چارچوب زمانی پیاده‌سازی تغییر همواره پیچیده و فشرده بوده است.

* پیاده‌سازی با سرعت بالا
●    جهانی‌سازی دنیایی را به وجود آورده است که حول عقربه‌های یک ساعت خاص و براساس اطلاعات که در سراسر جهان انتشار می‌یابند، فعالیت می‌کند. استراتژی‌های تغییر نیز به منظور هماهنگی با جریان سریع اطلاعات و تقاضاهای رو به رشد سازمان شکل می‌گیرند.

* توسعه به واسطه ساختارهای پیچیده‌تر
●    با گسترش و رشد سازمان‌ها در مقیاس جهانی ساختار سازمان‌ها پیچیده‌تر و سطح استانداردسازی در آن‌ها کاهش پیدا می‌کند. در نتیجه، سفارشی‌سازی انبوه و سریع به مفهومی جایگزین برای مدل‌های واحد و منحصربه‌فرد تغییر تبدیل می‌شود. قدرت ابزارهای تحلیلی و داده‌های حجیم به ارتقای سطح دقت در فرآیندهای تغییر کمک شایانی می‌کند. با استفاده مناسب از ابزارهای تحلیلی می‌توان دیدگاه مناسبی فراهم کرده و به تحقق کارآمد اهداف از طریق تغییر یاری رساند تا نتایج پایداری به دست آید.

* عدم موفقیت در نتیجه‌گیری
●    براساس مطالعات جان کاتر پیرامون طرح‌های تغییر، تنها ۳۰ درصد برنامه‌های تغییر با موفقیت پیاده‌سازی می‌شوند. بسیاری از برنامه‌ها و طرح‌های تغییر از درک نیازهای کسب‌وکار در قدم اول ناتوان هستند. سایر برنامه‌ها به دلیل عدم استفاده از نیروی انسانی مناسب از دستیابی به نتایج پایدار و موثر باز می‌مانند.

░▒▓ مفهوم تجربی
●    در کنار افزایش سرعت و پیچیدگی فرآیند تغییر، روش‌های مورد استفاده مدیران ارشد اجرایی رشد چندانی نداشته‌اند. تغییر در فرآیند کسب وکار مستلزم ابزارها و روش‌های جدید است و مدیران ارشد باید در لایه‌های اصلی فرآیند تغییر حضور داشته و فعالیت کنند. مدل‌های جدید مدیریت در قرن بیست و یکم نیازمند رهبران خلاقی است که به طور مستقیم با مشتریان کار می‌کنند و به خوبی می‌دانند که چگونه تیم‌های جهانی را توانمند ساخته و در اعضای آن‌ها انگیزش مورد نیاز را ایجاد کنند. مسائل پیچیده مستلزم طرح‌ها و برنامه‌های تغییر سفارشی‌تر و هدفمند است که شامل راه‌حل‌های ظریف و دقیقی است که با هدف تغییر رفتار و ایجاد تغییراتی مستمر و پایدار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
●    امروزه، آرمان‌های ارزشمند، اما، مبهم مثل «افزایش کارآمدی»، دیگر جای خود را به اهداف روشنی مثل «جبران سالانه ۱۰ میلیون دلاری سود از دست رفته» داده‌اند که به راحتی قابل ارزیابی و اندازه‌گیری هستند. به جای تلاش و تکاپوی شدید برای «بهبود روحیه کارکنان و افزایش وفاداری آنان» برنامه‌های تغییر موفق توانسته‌اند بر ستاده‌های قابل ارزیابی مثل «کاهش ۵۰ درصدی گردش مالی در ۶ ماه» تمرکز کنند. سازمان‌ها بدون در نظر گرفتن هدفی دقیق اغلب پیاده‌سازی برنامه‌های تغییر را مشکل دانسته و تلقی چندان مثبتی از آن‌ها برای سودآوری نخواهند داشت.
●    به‌منظور تبدیل «هنر تغییر» به «علم تغییر» سازمان‌ها به دنبال بهره‌برداری از ابزارهای تحلیلی هستند که آنان را در درک نحوه شتاب بخشیدن به روند تغییر یاری می‌رسانند. مدیران ارشد اجرایی اکنون، میزان موفقیت برنامه‌های تغییر را از نظر میزان توان آن در رفع مشکلات می‌سنجند و در گام‌های بعدی نحوه پیاده‌سازی آن را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. تغییر سریعی که سازمان‌ها به طور روزافزون به دنبال آن هستند مستلزم رهبری و مدیریت کارآمد است. در مواجهه با فشارهای روزافزون سهامداران، مدیران ارشد دیگر اجرای برنامه‌های تغییر را وظیفه گروهی از متخصصان می‌دانند. اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم امروزه، مدیریت و مدیریت استراتژیک با تغییر در عمل، مترادف هم هستند. به عبارت دیگر، در سازمان‌های جهانی امروز مدیریت همان مدیریت تغییر است.

░▒▓ تجاربی از خط مقدم مدیریت
●    اجرای تغییر استراتژیک حقیقی مستلزم تطبیق پذیری با ساختار سازمانی است. تحلیل‌های دقیق محرک بینش‌ها و دیدگاه‌ها هستند. مدیران قدرتمند عاملان اصلی تأثیرگذاری تلقی می‌شوند. در موسسه مشاوره Deloitte به این چارچوب نوین تغییر استراتژیک «شتاب سازمانی» اطلاق می‌شود، فرآیندی حاصل از ابتکارات تغییر که در سازمان به طور سریع اجرا می‌شود، نتایج پایداری در پی دارد و تأثیراتی قابل ارزیابی را به ارمغان می‌آورد. مسلما آغازگر این روند کسی جز مدیران ارشد سازمان نخواهد بود.
●    موردکاوی: سازمانی با زنجیره تأمین گسترده با استفاده از استراتژی جدیدی به دنبال گرد هم آوری واحدهای کسب‌وکار مختلف به صورت یک واحد منسجم در قالبی جهانی بود. مشکل این امر چیست؟ کارکنان نسبت به اجرای این طرح و متمرکز کردن سازمان مقاومت نشان می‌دادند. جای تعجب نبود که فرآیند تغییر سرعت کمی به خود گرفت. این سازمان با استفاده از تجزیه و تحلیل‌های مرتبط منبع چالش‌ها را شناسایی کرده و برنامه‌های هدفمندی به منظور مقابله با آن‌ها طراحی کرد تا نظر مثبت و مشارکت کارکنان را جلب کند. رهبران این سازمان با هدف کمک به درک بهتر کارکنان از استراتژی جدید جهانی سعی کردند آزادی عمل بیشتری را براساس چارچوب‌های روشن به مدیران واحدهای منطقه‌ای کسب‌وکار بدهند. از نتایج این رویکرد تحلیلی هدفمند برنامه تغییر، سرعت بیشتر فرآیند و افزایش تعهد کارکنان بود. در واقع، از مزایای حاصل از این ابتکارات بین‌المللی، افزایش شتاب طرح بود.
برداشت از دنیای اقتصاد
هو العلیم

برداشت از مانفرد کتز دو واریز؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    با استراحت دادن به ذهن می‌توانیم سلامت ذهنی را افزایش داده و به نطفه ایده‌هایی که در ذهن داریم فرصت باروری و تکامل بدهیم.
●    کنفسیوس، فیلسوف و متفکر چین باستان می‌گوید: «آموزش بدون تامل بیهوده و تامل بدون آموزش خطرناک است».
●    در جهان شبکه‌ای امروز، ما در معرض خطر بارگذاری بیش از حد اطلاعاتی قرار داریم. هنرهایی چون درون‌نگری و تامل و تفکر به دلیل دشواری مقاومت در مقابل، وسوسه‌هایی چون «کار را هر چه سریع‌تر تمام کن» یا «سریع بگرد و این موضوع را پیگیری کن؟» ناپدید شده‌اند. ولی، سخت‌تر کارکردن لزوماً نشان‌دهنده هوشمندانه‌تر کار کردن نیست.
●    استراحت دادن به خود و اختصاص زمانی معین برای «کار نکردن» ممکن است بهترین راه برای ارتقای سلامت ذهن و قوت بخشیدن به تخیل و ابتکار باشد.
●    سر خود را شلوغ کردن یا اشتغال مولد داشتن امروزه، مشغله زندگی ما را تعریف می‌کنند. در مترو، رستوران و خیابان به اطراف خود نگاه کنید، گویی مردم به تبلت یا موبایل هوشمند خود چسبانده شده‌اند.
●    اخیراً از یکی از شاگردهایم که الآن پستی اجرایی برعهده دارد پرسیدم که هر روز چند پیام الکترونیکی دریافت می‌کند. پاسخ داد: «پانصد پیام. ولی، هیچ‌کدام را نمی‌خوانم. در غیر این‌صورت، به کارم نخواهم رسید».
●    او می‌گفت که مسأله دیگر دستیابی به اطلاعات نیست، بلکه «عقب نگه داشتن آن و جلوگیری از بارگذاری بیش از حد اطلاعات، چالش امروز است. من به فرصت برای فکر کردن نیز احتیاج دارم».
●    او دستیاری دارد که مسؤولیت بررسی پیام‌های الکترونیکی را برعهده دارد و آن‌ها هر هفته چند ساعتی را به مرور مهم‌ترین این نامه‌ها اختصاص می‌دهند. او می‌گوید «من بابت این کارها (بررسی پیام‌های الکترونیکی) حقوق نمی‌گیرم. بنا بر این، اگر بخواهم همه انتظارات دیگران از خودم را برآورده کنم، دیگر فرصتی برای آن‌چه باید انجام دهم نخواهم داشت».
●    به نظرم هِلِن (شاگرد سابقم) به نکته درستی اشاره می‌کند و من در تجربه متوجه شده‌ام که اگر افراد کمتر کار کنند و به خود فرصت تفکر و بازبینی مسائل را بدهند، موفق‌تر خواهند بود.
●    ولی واقعاً کار نکردن به تنهایی هیچ‌وقت قابل قبول نیست. ما آن را با بی‌مسؤولیتی و اتلاف زندگی‌مان مرتبط می‌دانیم. بیشتر ما اگر کاری برای انجام دادن نداشته باشیم احساس گناه می‌کنیم. از طرف دیگر، اگر سر خود را شلوغ کنیم، سرگیجه می‌گیریم. رفتارهایی مانند بررسی دائم پیام‌های الکترونیکی که مدام حواس را پرت می‌کنند، مغز را وادار به ترشح دُپامین (dopamine: ماده شیمیایی که لذتی مانند مواد مخدر ایجاد می‌کند) کرده و نشئگی ناگهانی آن توقف این کار را برایمان دشوار می‌کند.
●    خطر بالقوه آن است که ارتباطمان را نه تنها با دیگران، بلکه با نفس خود نیز از دست بدهیم. اگر مدتی از وقتمان را بدون مزاحمت و آزادانه به تفکر اختصاص ندهیم، رشد فردی، بینش و خلاقیت در ما پدیدار نخواهد شد.

░▒▓  فواید عاطل بودن
●    بیکاری و تعمداً کار نکردن ارتباطی تنگاتنگ با هم دارند. به رغم این‌که در بسیاری از موارد، خیلی از ما تحمل بطالت را نداریم، عاطل بودن خود می‌تواند مقدمه حرکتی دیگر باشد. چنین وضعیتی می‌تواند نقطه آغاز و تحریکی برای تخیل و خلاقیت باشد. بطالت را می‌توان، از این زاویه، بُرهه گذار و تغییری دانست که منابع لازم را برای پیش راندن ما به سمت ناشناخته‌ها (و متعاقباً نوآوری‌ها) تأمین می‌کند.
●    ولی در عصر سایبری، انواع سرگرمی‌ها و ابزار انحراف حواس در دسترس ما قرار دارد و بیش از آن‌که خود را بیکار احساس کنیم، خود را دائماً غرق در مشغله می‌یابیم. فعالیت‌های بی‌هدف و سازمان‌نیافته ما در محیط سایبری – دنیایی پر از بیش‌فعالی (hyperactivity) و عملکردهای چندگانه (multitasking) – باعث می‌شود که توهم مولد بودن ما را فرا بگیرد. حقیقت این است که شبکه‌های اجتماعی پر از واکنش و خالی از اصالت هستند.
●    فعالیت در چنین شبکه‌هایی موجب زوال و افول سلامت ذهنی می‌شود. اگر ندانیم که چگونه میان فعالیت و تفکر توازن برقرار کنیم، ممکن است دچار و قربانی فرسودگی روانی (psychological burnout) شویم.

░▒▓  محیط کار
●    متأسفانه امروزه، در سازمان‌ها، معتادان به کار (work addicts) مورد تشویق و حمایت قرار گرفته و، حتی، پاداش دریافت می‌کنند. مقابله با این فرآیند مخرب (ولی در ظاهر بی‌خطر) که نوعی ساز و کار دفاعی خارج از کنترل (manic defense mechanism) است، دشوار است. چراکه چنین رفتاری به سود سازمان تمام شده و هم‌چنین، به عنوان یک اهرم کنترلی قلمداد می‌شود. نگرش غالب چنین است که: «من به این آدم پول خوبی می‌دهم پس، چرا سر میزش نیست؟»
●    ولی لزوماً رابطه‌ای بین سخت کار کردن و هوشمندانه (مفید) کار کردن وجود ندارد. در حقیقت، محیطی که جو غالب آن اعتیاد به کار (workaholic environment) است، عواقبی هم‌چون مشکلات فردی و روانی شامل روحیه ضعیف، افسردگی، تمایل به استفاده از مواد مخدر (و نهایتا اعتیاد به مواد)، اذیت و آزار در محیط کار، اضمحلال روابط انسانی و غیبت بیش از میانگین متعارف آماری
●    (absenteeism) دیده می‌شود.
●    موثرترین مدیران آن‌هایی هستند که می‌توانند تفکر و اجرا را هم‌زمان داشته باشند. این به آن معناست که آن‌ها بر تمایل جبری «خود را مشغول ساختن» غلبه کرده‌اند.

░▒▓  سه راه برای جلوگیری از به دست آوردن فرصت برای «کار نکردن»
▓ ۱. حفظ روابط انسانی
●    ما برای این‌که احساس زنده بودن داشته باشیم باید با سایر انسان‌ها روابطی معنی‌دار برقرار کنیم. حفظ روابط انسانی مستلزم تعامل، در تماس بودن و اختصاص زمان کافی به فراغت از کار است.

▓ ۲. کسب قابلیت نه گفتن
●    یکی از کارآمدترین مهارت‌هایی است که می‌توانیم در خود رشد دهیم. نه گفتن لزوماً دال بر خودخواهی و بله گفتن به همه درخواست‌ها، عادت سالمی نیست. نه گفتن به درخواست‌های بی‌اهمیت وقت را برای رسیدگی به امور پراهمیت آزاد می‌کند.

▓ ۳. مدیریت عادات مربوط به خوابیدن
●    در شرایط آرمانی ما باید هر شب ۸ ساعت بخوابیم. خواب برای رشد فردی و خلاقیت الزامی است. عادات نادرست خواب نشان‌دهنده آن است که ما هنوز به مشغول نگه داشتن خود وابسته‌ایم.

░▒▓ فراهم آوردن فرصت لازم جهت بارور شدن ایده‌ها در تفکر ناخودآگاه
●    کار نکردن یا کاری برای انجام نداشتن، فرصتی طلایی برای تحریک فرآیندهای فکری ناخودآگاه است. تفکر ناخودآگاه از طریق جست و جوهای ارتباطی ناخودآگاه (subconscious associative searches) در پایگاه داده‌های ذهن ما، یکپارچه‌سازی و نظم را به بهترین نحو برقرار می‌کنند. در این بخش از ذهنمان (ناخودآگاه)، ما کمتر در بند قیود متداول بوده و بنا بر این، احتمال طرح ایده جدید از حالتی‌که هوشیارانه روی راه‌حل فکر می‌کنیم بیشتر خواهد بود.
●    نتایج چنین فرآیندهایی ممکن است بلافاصله به بخش خودآگاه ذهنمان وارد نشود. آن‌ها ممکن است برای بارور شدن به زمان احتیاج داشته باشند. جان کلام این است که استراحت دادن به مغز، نه تنها بهترین گزینه برای سلامت ذهنمان است، بلکه می‌تواند روشی برای حل مسائل پیچیده باشد.
●    یک تحلیلگر خوب پس از ترک تلاش‌های خودآگاهش برای حل مسأله، هم‌چنان در ناخودآگاهش روی آن کار می‌کند. راه حل‌های خلاقانه می‌توانند با تلاش متناوب در خلال فعالیت‌های روزمره زندگی مانند پیاده‌روی، رانندگی یا بازی با کودکان پیدا شوند.
●    مزایای فراموش کردن مشغله ذهنی و تمرکز بر حال، روز به روز محبوبیت بیشتری میان شرکت‌های بزرگ جهان می‌یابد و بسیاری از مدیران عالی‌رتبه برای بهبود تصمیم‌گیری و حل مسائلشان توجه خود را به سمت تمرکز بر حال و تعمق (meditation) معطوف کرده‌اند. نقاش ایتالیایی، Giorgio Vasari، جمع‌بندی خوبی از این موضوع ارائه داده است: «گاهی مردان با نبوغ، بزرگ‌ترین دستاوردها را موقعی کسب می‌کنند که کمترین میزان کار را انجام می‌دهند».
●    مصادیق زیادی در تاریخ وجود دارد که در آن به ناگاه ایده‌های نبوغ‌آمیز از «ناکجا» به ذهن افراد خطور کرده است. از ارشمیدس در حمام گرفته تا نیوتون و سیب در باغش و Paul McCartney که یک روز صبح از خواب برخاست و متوجه شد که در خواب موسیقی‌آهنگ Yesterday را ساخته است.
●    فرصت لازم برای بارور ساختن ایده‌های نو می‌تواند از طرق گوناگون دست دهد. شرکت‌های مطرحی چون ۳M، Pixar، Google، Twitter و Facebook «ساعت‌های انفصال از کار» را به عنوان عنصری کلیدی در محیط کار به اجرا گذاشته‌اند.
●    پذیرفتن لزوم هوشمندانه‌تر (موثرتر) کار کردن
●    گاهی اوقات سخت کار کردن ما (هوشمندانه کار نکردن) وقتی برملا می‌شود که متوجه می‌شویم در محیطی کار می‌کنیم که همیشه کار بیشتری برای انجام وجود دارد و خود را گول می‌زنیم که اگر یک کار دیگر هم انجام بدهیم دیگر می‌توانیم استراحت کنیم. این نگاه، نگاهی متوهمانه است. واقعیت آن است که یا لیست کارهای ما طولانی‌تر خواهد شد یا احساس می‌کنیم که می‌توانیم کارها را بهتر انجام دهیم.
●    اگر در این طرز تفکر به دام افتاده‌ایم، لازم است کمی استراحت کنیم و، سپس، خود را از بند این دیدگاه آزاد کنیم. تعجب‌آور است که بدانیم پس از اختصاص زمان کافی به انفصال از کار و استراحت ذهنی، مسأله طور دیگری به نظرمان خواهد رسید و متوجه می‌شویم که پاسخ مسأله تمام این مدت جلوی ما بوده و به چهره ما خیره بوده است.
برداشت از دنیای اقتصاد
هو العلیم

حامد دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    حزب اخوان المسلمین، به عنوان یک حزب چند ملیتی، یحتمل بزرگ‌ترین حزب جهان بوده و حتی همچنان پس از انحلال در مصر هست. اما فرجام کار این حزب در مصر، درس‌هایی برای فعالان سیاسی دارد. فرجام کار اخوان المسلمین در مصر، گواه ضرورت انتشار توان تصمیم سازی توسط یک حزب در سراسر پیکره خود است.
●    رهبران تشکل‌های سیاسی، نه تنها خود باید توان قضاوت صحیح داشته باشند، بلکه باید قدرت تصمیم‌سازی را در سراسر تشکل خود افزایش دهند، و راه را برای تصمیماتی که به پیشبرد استراتژی تشکلشان کمک می‌کند هموار سازند. در این نوشتار، نه نکته را که به رهبران تشکل ها کمک می‌کند تا فضای تصمیم‌سازی در حزب را بهبود بخشند معرفی می‌کنیم:

░▒▓ ۱- رهبران ارشد تشکل ها نباید همه تصمیم ها را بگیرند
●    مهم‌ترین مهارت یک رهبر ارشد این است که تخصص‌های فعالان را کشف کنند و حوزه‌های تخصصی را به آن ها بسپارند. پس، رهبر یک تشکل سیاسی باید برای اتخاذ بهترین تصمیم ها، تجربه فردی و دید عمیق خود را بر موضوعات از طریق هوشمندی فعالان تشکل خود بروز دهد.
●    رهبران احزاب باید به اعضای حزب اعتماد کنند تا آن ها رشد نمایند. البته، رهبران ارشد، باید در خصوص مواردی نظیر راهبردها، تخصیص کلان منابع، سیاست‌های کلی جذب که تأثیر مستقیم بر عملکرد جامع تشکل دارند، تصمیم گیری نمایند، ولی، ریز امور را باید به سایر اعضا واگذارند. در سوی دیگر، نباید اجازه داده شود که اعضا مسؤولیت خود را به رؤسا منتقل نمایند. مجموع این تدابیر کمک می‌کند تا قدر مطلق توان تصمیم گیری حزب افزایش یابد و این توان در سرتاسر حزب توزیع شود.

░▒▓ ۲- تصمیم گیری‌های تشکل‌های سیاسی باید سریع و صریح باشد
●    رهبران ارشد، باید با اطلاعات ناقص، سریع تصمیم بگیرند. در بسیاری موارد، منتظر اطلاعات کامل ماندن، برای تصمیم گیری موجب از دست رفتن فرصت‌های طلایی می‌شود. البته نقطه توازن بین کامل شدن اطلاعات و سرعت تصمیم سازی، نحوی فراست است که رهبران با تجربه، به مرور به دست می‌آورند.

░▒▓ ۳- تصمیمات بد باید فوراً تغییر یابند
●    پذیرش مشکلات سخت است، اما، مقاومت در مقابل، تغییر یک تصمیم بد بسیار خطرناک است. رهبران ارشد، باید پیش از آن که خیلی دیر شود، در خصوص تصمیمات نادرست تجدید نظر کنند تا بتوانند کارآمد و معتبر باقی بمانند.

░▒▓ ۴- نیروهایی برای مقابله با شرایط بحرانی اختصاص دهید
●     تغییر در تصمیماتی مانند شروع فاز اصلی یک مبارزه انتخاباتی بسیار دشوار است و خطرات شدیدی را به همراه خواهد داشت که تحلیل و مذاکرات زیادی می‌طلبد. یک فعال ارشد در حوزه مربوطه را به عنوان «مدافع خطر» برگزینید تا به دقت نتایج را بررسی و نقاط ضعف را مشخص کند. این کار، کمک شایانی به تصمیم گیری سریع و صحیح می‌کند.

░▒▓ ۵- جزئیات تصمیم را اعلام کنید
●    بلافاصله بعد از اعلام تصمیم‌های سیاسی، شایعات و تحریفات به گوش خواهند رسید. بنا بر این، جزئیات تصمیمات خاص خود را مستقیماً خطاب به هواداران اعلام کنید.

░▒▓ ۶- علت تصمیمات را بیان کنید
●    افراد با هوش و با استعداد، برای پذیرش فرآیند تغییر و عبور از نظراتشان نیاز به دانستن علت دقیق تصمیم ها دارند. همواره، چرایی اصلی هر تصمیم را برای سهولت در فهم، پذیرش و حمایت آن اعلام کنید. این رویکرد به حزب شما در اتخاذ تصمیمات آتی کمک خواهد کرد.

░▒▓ ۷- از اعضای حزب تا زمانی که خطایی مرتکب نشده‌اند حمایت کنید
●     اگر به فعالان عضو حزب، برای ارائه راه حلی که خود با آن موافقید و جایگزین بهتری برای آن ندارید، نیازمند هستید، در صورتی که این راه حل اثر بخش بود، به آن ها اعتبار بدهید، و اگر کار به خوبی پیش نرفت، از آن ها حمایت کنید.

░▒▓ ۸- دائماً با نظرات دیگران مخالفت نکنید
●     اگر اعضای حزب شما در هنگام تصمیم گیری، استراتژی ها، رویکرد و اهداف تشکل را در نظر می‌گیرد، احتمالاً، در مسیر اتخاذ تصمیمات صحیح گام بر می‌دارد. بنا بر این، اگر همواره نظرات آن ها را بی ربط می‌پندارید، حتماً یک جای کار اشکال دارد، و موضوع نیاز به درمان ریشه‌ای دارد.

░▒▓ ۹- تصمیمات را موشکافانه بررسی کنید
●     بهترین روش برای سنجش صحت تصمیمات این است که آن ها را به دقت کالبد شکافی کنیم. تصمیمات استراتژیک باید بر اساس سنجه‌های کلیدی و در اجرا مورد نقد و بررسی قرار گیرند تا توان تصمیم گیری تشکل ارتقا یابد. معمولاً زمان ارزیابی مجموع تصمیمات یک رهبر حزب، هر انتخابات است (توأم با اقتباس‌های آزاد از entrepreneur)
●    ادامه این مباحث را در همین پاورقی‌ها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم

حامد دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    قبلاً این طور نبود...
●    در گذشته، شکست در انتخابات، یک تابو برای فعالان سیاسی جوان محسوب می‌شد، ولی اکنون، و پس از تجربه تلخ هشتاد و هشت، طرز فکر فعالان سیاسی جوان درباره شکست انتخاباتی تغییر کرده است؛ بله؛... برنده شدن و نباختن، پیروز شدن و شکست نخوردن، صرف نظر از هر بحث دیگر، چیز مطلوبی است؛ اما برای یک فعال سیاسی جدی، که تحت هر شرایطی به فکر برداشتن یک گام به جلو است، پذیرش شکست آسان تر شده، یا لااقل مشاهده تبعات نپذیرفتن شکست بر همه معلوم گشته است.

░▒▓ خجالت را کنار بگذاریم و شکست را بپذیریم؟
●    گاهی اوقات، افراد به شکست‌های خود رنگ و لعاب می‌دهند و حقیقت را قبول نمی‌کنند، اما، موفقیت واقعی، بسیار شیرین تر از آن است که مدام در گذشته رویاهای  بر باد رفته غوطه ور شوید.
●    احساس می‌کنم محبوب‌ترین سخنرانی‌های سیاست مداران تاریخ، آن‌هایی بوده است که ابتدا درباره شکست‌های گذشته بوضوح سخن گفته‌اند، و سپس راه‌های مثبت پیش رو را بررسی کرده‌اند، و در نهایت، توانسته اند خطاب به هواداران، مسیر روشن و پر انگیزه‌ای را بگشایند. مردم از گوش دادن محض به افتخارات و فتوحات خسته می‌شوند؛ آن‌ها به رأی العین می‌بینند که مشکلاتی وجود دارد، و مایلند پس از به رسمیت شناختن واقعی مشکلات، راه‌های واضحی برای فایق آمدن بر مسائل و رسیدن به یک آینده نیک تر بیابند.
●    امروزه، پذیرش خطا جزء لاینفکی از روح زمانه است. خطا کردن، وجه ممکن و متداول فعالیت انسانی است؛ مرگبارترین خطا در میان همه اشتباهاتمان این است که قبول نکنیم اشتباه کرده‌ایم. البته، من معتقد نیستم که ایجاد یک طلسم شکست خوب است؛ هیچ کس از قصد کاری نمی‌کند که شکست بخورد. همه می‌دانیم که برنده شدن و نباختن، پیروز شدن و شکست نخوردن، چیز خوبی است. مع‌الوصف تأکید بر یک «واقع‌بینی آرمان‌گرا» دارم.
●    فکر می‌کنم تمایل برای صحبت صریح درباره شکست ها، از میل جامعه به پذیرا بودن و داشتن صداقت درباره همه موضوعات، و بویژه امور حساس نشأت می‌گیرد. در عین حال، همه ما خواهان داشتن شانس دوباره در زندگی خود هستیم و باور داریم که بخشش و رستگاری در نهاد هر انسان والایی وجود دارد. این دو انگیزه (صداقت جویی/رستگاری خواهی) باعث می‌شود که جملاتی از این دست، جملات محبوبی در گفتار سیاستمداران شوند: «اقتصاد کشور، می‌رفت که در سکوت خودش دفن شود، ولی، بارقه نوری که از ظرفیت‌های نوپا شروع به تابیدن کرد، نشان افتخار دیگری را در دفتر تاریخ ما به ثبت رساند... به رغم همه سختی ها، آینده درخشانی در انتظار ماست». یا این جمله اثرگذار از تئودور روزولت که می‌گوید: «آن ها، شرافتمندانه خود را به مخاطره می‌افکنند، و همه قلب و توان خود را پیشکش می‌کنند، حتی، اگر نتیجه، ناکامی محض باشد».

░▒▓ پس...
●    من به این نتیجه رسیده‌ام که بیشترین آسیب ناشی از شکست انتخاباتی، روانی است و نه واقعی؛ این به آن معنا است که فعالان نوپا، گاه به سختی می‌توانند خود را دوباره پیدا کنند.
●    شکست، نه گزاف گویانه، یک حرکت هوشمندانه در راه موفقیت است، و نه بزدلانه، پایان همه چیز؛ بلکه یک تلنگر برای اصلاح ضروری است و دلیل مسلم برای این که تشکل ها همواره در جهت ارتقای استانداردهای زندگی گام بردارند.
●    تلنگر شکست به ما می‌گوید چه کارهایی نتیجه نمی‌دهند، و این که منابع را چگونه برنامه ریزی کنیم که با بهره وری بیشتری بتوان از آن ها استفاده کرد؛ پس، بدون استقبال گزاف‌گویانه از شکست، تأکید می‌کنیم که پس از وقوع شکست، می‌توان شکست را ظرفیتی برای تمرکز فکر قلمداد کنیم: «اگر کسی بداند که قرار است دو هفته دیگر به دار آویخته شود، ذهنش به طرز شگفت آوری متمرکز خواهد شد» (توأم با اقتباس آزادHarward Business Review)

●    ادامه این مباحث را در همین پاورقی‌ها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم

حامد دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

●    به عنوان یک فعال سیاسی، مهارت تصمیم‌گیری سریع و با حداکثر صحت و حداقل خطا، مهم‌ترین مهارت رفتاری است که باید به آن تمرکز کنید، و برای رسیدن به این منظور، تردید و عدم اتکا به نفس، مهم‌ترین مانعی است که باید از پیش پا بردارید.
●    اغلب اوقات، عدم اتکا به نفس، ناشی از نگرانی‌های بی‌مورد در رابطه با اشتباهاتی است که در گذشته رخ داده یا ممکن است در آینده اتفاق بیفتند؛ ولی اتکاء داشتن به یک الگوی آرمانی به شما اجازه می‌دهد که در یک وضع بی‌زمان تمرکز کنید و بوضوح دریابید که چه مؤلفه‌هایی از زمان «گذشته» و «حال» و «آینده» برای تصمیم‌گیری در زمان «حال» حایز اهمیت است. با این تدبیر، به حل مسائلی می‌پردازید که از پس آن بر می‌آیید، که این امر خود به موفقیت و اتکاء بیشتر شما به الگوی آرمانی کمک می‌کند.
●    اقل نتیجه الگوی آرمانی داشتن و کوشش برای مانند الگوی مستحکم و آرمانی عمل کردن در فعالیت سیاسی شما آن است که بتوانید با مهارت و قدرت و با استفاده از توانایی‌هایی که در اختیار دارید در هر شرایطی، با اطمینان گام بردارید. با الگو، با سرعت بیشتری در می‌یابید که چطور با مسائل رو به رو شوید، یا این‌که چگونه از کمک افراد برای حل مشکلات خود بهره بگیرید.
●    عدم استحکام ناشی از عدم اتکاء به یک الگو، مانع از اتخاذ ریسک‌های ضروری در کارتان می‌شود که منجر به موفقیت سیاسی شما خواهد شد. بدون در ذهن داشتن یک الگو، شما ریسک‌ها را در ذهنتان بیش از اندازه بزرگ می‌کنید، و خود را آسیب‌پذیر می‌انگارید، و توانایی‌ها و قابلیت‌های خود را فراموش می‌کنید.
●    ادامه این مباحث را در همین پاورقی‌ها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم

حامد دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

░▒▓ ۱. باید آماده تغییر باشید
•    وقتی کار سیاسی را جداً آغاز کردید، نسبت به آن چه قرار بود انجام دهید، چشم اندازی داشتید که ممکن است در جریان یک انتخابات با شکست مواجه شده باشد.
•    اغلب هواداران دو آتشه، با خوردن به صخره سختی چون یک شکست انتخاباتی بزرگ، سرخورده می‌شوند، ولی در شکست‌های سیاسی مانند همه شکست‌های زندگی، درس‌های زیادی برای بهبود اهداف و رویه‌های عملیاتی وجود دارد، که تنها با توکل و پشتکار می‌توان از آن درس ها بهره برد.

░▒▓ ۲. برای شروع فعالیت سیاسی خود نیاز به فداکاری زیادی دارید
•    هیچ کس نمی‌تواند شما را از لحاظ ذهنی، بدنی، اجتماعی، احساسی و استرس روحی ناشی از شروع یک فعالیت سیاسی جدید آماده کند. اگر به دنبال این هستید که به یک فعال سیاسی مؤثر تبدیل شوید، از خودتان بپرسید که آیا می‌توانید فداکاری کنید، چرا که، فداکاری لازمه چنین اقدامی است.

░▒▓ ۳. موفقیت سریع، به ندرت حاصل می‌شود
•    در جهان امروز، بخصوص برای جوانان نسل جدید، رسیدن به موفقیت سریع امری پسندیده است، و جوانان خواهان آن هستند. واقع آن است که آن ها، کاربران ماهر تکنولوژی‌هایی مثل دی وی آر و آی پد هستند که هر چه بخواهند، با آن‌ها سرعت می‌گیرند، و طبعاً در کار سیاسی هم قدری تعجیل دارند. ولی، شروع یک فعالیت سیاسی مطمئن و موفق به هیچ عنوان سریع و یکپارچه نیست. البته، مردم داستان‌هایی درباره سیاستمدارانی که پیشرفت سریع داشته‌اند می‌شنوند، و فکر می‌کنند موفقیت واقعاً به سرعت حاصل می‌شود. ولی، موارد این گونه، بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد.
•    اگر شما می‌خواهید فعالیت سیاسی تشکیلاتی شروع کنید و مایلید که این فعالیت سیاسی معنادار باشد، آمادگی رو به رو شدن با یک فرآیند بطئی را داشته باشید. با وجود سیاستی که در کشاکش بحران‌های بسیار پیچیده جهانی در سیلان است، به دست آوردن منابع اعتماد بیش از انتظارتان به طول خواهد انجامید. نکته مهم این است که کند شدن دست یابی به موفقیت، بدان معنا نیست که فعالیت سیاسی شما موفق نخواهد بود، این فقط بدان معناست که برای دیدن موفقیت خود باید صبر پیشه کنید.

░▒▓ ۴. بزرگ فکر کنید، حتی، اگر کوچک هستید
•    بزرگ فکر کنید، حتی، اگر کوچک هستید، و در این راه، لااقل خودتان به خودتان نخندید. وقتی فعالیت سیاسی را شروع می‌کنید، از همان ابتدا به این مسأله بیندیشیدید که چگونه می‌توانید به آرمان ها تحقق ببخشید.
•    تعهد عملی به آرمان های بلند، مستلزم آن است که قبل از آن که جای پایتان در یک موفقیت سیاسی محکم شود، سعی کنید به کل مسیرهای دستیابی به آرمان ها اشراف پیدا کنید.
•    البته، روش صحیح این است که به لحاظ عملیاتی کوچک شروع کنید و وقتی به ثبات رسیدید، گام‌های بعدی را بردارید، ولی طراحی‌های شما باید در مقیاس‌های آرمانی و ایدئولوژیک تعیین نسبت و معنادار شوند.

░▒▓ ۵. اسرار واقعی فعالیت سیاسی موفق قابل آموزش نیستند
•    این که بتوانید فکر رقبای سیاسی و سیاستمداران بیگانه را بخوانید، یا در مقابل هم مسلکان سیاسی، کاریزما داشته باشید، موضوعاتی نیستند که بتوان آن را به کسی آموزش داد؛ ... بله، اصول کلی وجود دارند؛ این که علاقه به ایثارگری و کمک به دیگران را در خود پرورش دهید، باید واقعاً و نه در زبان دوست داشته باشید که حلال مشکلات مردم باشید، باید قادر باشید که بین خود و مردم ارزش متقابل ایجاد کنید، پرهیزگار باشید، خود را گول نزنید، دل را صاف کنید، ...، بله؛ این ها هست، ولی واقع آن است که ممارست در مسیر سیاست است که شما را به فراست و بصیرت در این امور می‌رساند، و این خلقیات و فراست ها را در شما به ملکه ذهن بدل می‌کند.
•    ادامه این مباحث را در همین پاورقی‌ها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم

حامد دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر

░▒▓ طرح مبحث
•    در شماره‌های اخیر مجموعه پاورقی‌های «مرور نکات آموزشی در فعالیت سیاسی»، راجع به جلب مشارکت مردم در تشکل‌های سیاسی بحث کرده‌ایم.
•    برخی از مردم، از مباحث سیاسی گریزان شده‌اند، چرا که مباحث سیاسی از نظر آنان، موجد تضادهای ناخوشایندی است که شاید زندگی معمولی را هم دچار اغتشاش و وقفه بیهوده کند. از دیدگاه آنان، اختلاف نظر سیاسی معمولاً، ناخوشایند هستند. از همین روست که بسیار پیش می‌آید که افراد، از بحث‌های سیاسی استنکاف می‌ورزند.
•    البته، چنین نیست که آن ها راجع به مسائل سیاسی نظری نداشته باشند، یا راجع به آن ها فکر نکنند، اما از ابراز نظر خود پرهیز می‌نمایند. آن ها ظاهراً در مقابل دستور کارهای سیاسی سکوت پیشه می‌کنند، اما، بعدها در ارتباط با آن شروع به شکایت می‌نمایند؛ نکته آن است که شکایت‌های بعدی، معمولاً دشوارتر، پرهزینه‌تر و کم ثمرتر است.
•    دلایل زیادی مبنی بر این که چرا افراد از باورهای خود دفاع نکرده و مخالفت خود با تصمیمات سیاسی را ابراز نمی‌دارند، وجود دارد؛ نکته کلیدی این است که اغلب افراد نمی‌دانند که چگونه به درستی وارد بحث‌های سیاسی شوند، و آن را به نحوی مثبت مدیریت کنند. واقع آن است که اختلاف نظرهای سیاسی معمولاً می‌توانند مفید باشند، یا لااقل نحوی بازی فکری خوب محسوب شوند، ولی اختلاف نظری که به نحو ضعیفی هدایت شود، بعضاً می‌تواند موجب نگرانی و ناراحتی شود، چرا که، افراد مجبورند با دیگران زندگی کنند و در نتیجه، از آن می‌ترسند که وجود تضاد، روابط جاری بین آن ها را خدشه دار کند.

░▒▓ تلاش برای حل مسأله: مدیریت موثر تضادهای سیاسی
•    مدیریت موثر تضادهای سیاسی، می‌تواند آثار و نتایج مثبت بسیاری به همراه داشته باشد. اگر افراد بتوانند با یکدیگر مخالفت کرده و عقاید مختلف خود را به بحث بگذارند، سیاست و ملک داری از سلامت بیشتری برخوردار خواهد بود، چرا که، اختلافات، اغلب اوقات می‌تواند منجر به بررسی جامع تر گزینه‌ها و نیز تصمیم گیری ها و جهت گیری‌های بهتری شود.
•    چنان چه شما نسبت به مشارکت در بحث‌های سیاسی و حل فعالانه اختلاف نظرها در این زمینه، بی میل باشید، هرگز نمی‌توانید به مقاصد مهم خود در زندگی اجتماعی، و در واقع، به رسالت اصلی تان نائل شوید. بنا بر این، دانستن آن که چگونه مسائل و مشکلات را پرورش دهید، و در تضادهای سیاسی معنادار مشارکت نمایید، می‌تواند رمز موفقیت انسان به عنوان یک موجود اجتماعی و مدنی بالطبع و ذاتاً سیاسی باشد.
•    برای تقویت فضای گفتگوی سیاسی در جامعه تشکل‌ها نقاط عزیمت هستند، و اگر تکلیف خود را در ترویج مباحث سیاسی به خوبی ایفا نکنند، بخشی از مسؤولیت خمودگی سیاسی که در آینده به ناکامی ها و عصیان‌های مهارناپذیر منتهی می‌شود، بر عهده تشکل‌های سیاسی خواهد بود. پس، در متن تشکل سیاسی خود، محیط بحث ایجاد کنید که تضاد سالم در آن، توسط اهداف و انتظاراتی مشخص تقویت شده باشد. نیز، نوعی فرهنگ تشکیلاتی پرورش دهید که اختلاف عقیده در آن حمایت شود، هم چنین، به بحث و مناظراتی سالم در ارتباط با انتظارات و ایده‌ها بنشینید.
•    تشکل‌های سیاسی باید به منتقدان پاداش دهند، آن ها را به رسمیت بشناسند و درک کنند، و نسبت به افرادی که داوطلبانه نظرات خود را ارائه می‌دهند، قدردان باشند. این فعالان سیاسی، معمولاً جسارت اظهار نظر یا ارائه رویکردی متفاوت، حتی، با وجود فشارهای جمعی مبنی بر موافقت را دارند. آن ها مشتاقانه به دفاع از دلیل و عقیده خود می‌پردازند، اما، با این وجود، از تصمیمات اخذ شده جمعی نیز با دل و جان حمایت می‌کنند. از این سنخ فعالان سیاسی باید قدردانی کرد.
•    یک نکته دیگر برای خروج از بن بست بحث سیاسی در این جامعه آن است که تشکل‌های سیاسی با تمرکز انضمامی به نتایج سیاست‌ها، بحث‌های سیاسی در جامعه را زنده نگه دارند. از آن جا که افراد معمولاً، به جای تمرکز بر باورها و اهداف مشترک، تمایل به بحث در مورد نتایج سیاست ها دارند، تأکید بر بحث‌های راهگشا راجع به نتایج سیاست ها، می‌تواند بیشتر مثمر ثمر باشد.  البته، برای تقویت بحث‌های مثبت رو به آینده، تأکید به اهداف مشترک در حین مباحث کمک کننده است؛ چرا که اگر اهداف بحث ها با یکدیگر همسو باشد، تضادهای موجود در راه، خوشایند می‌شوند، و تبدیل به جدال‌های خشونت بار نمی‌گردند.
•    ادامه این مباحث را در همین پاورقی‌ها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم