برداشت آزاد
• امیل دورکیم در جریان تحقیق در زبانهای باستانی عبری و یونانی و رومی، دریافت که جوامع، بین کوتاهیها/گناههای خصوصی/جرایم عمومی، تمایز مینهادند.
• موارد خصوصی چون سرقت و تجاوز به عنف، اتهامهای قابل اغماضی بود که میشد به توافق یا رضایت منتهی شود، ولی در مورد جرایم عمومی، این امکان بود که کل قدرت سرکوبگر شهر برانگیخته گردد.
• او یک چیز دیگر هم میگوید. دورکیم یک چیز دیگر بسیار مناقشهانگیز هم میگوید.
• او میگوید در این جوامع باستانی، خشونت قوانین سرکوبگر، مبتنی بر مبانی دینی است که در نظر شهروندان برآمده از موجودی متعالی و در نتیجه مقدس است.
• «از آنجایی که این احساسات، به دلیل نیرومندی ذاتیشان، واجد نیروی استثنایی هستند، آنها خودشان را از دیگر آگاهیهای ما که واجد حالتهایی به مراتب نحیفتر هستند، جدا میسازند. ... بر ما مسلط میشوند؛... آنها شدیداً گویا و فرافردی هستند و برای ما همچون پژواکی از نیرویی که خارج از ما و نسبت به ما پیشینی است جلوه میکنند».
• دورکیم نتیجه میگیرد که در اینجا، در پشت قوانین، خدایی وجود ندارد، بلکه صرفاً جامعه پشت و پناه قوانین است.
• دورکیم با تعابیری که تمثیل غار افلاطون و حجاب مایای اوپانیشادی-شوپنهاوری را به یاد میآورد، خصایص ایدهها یا بازنمودهایی را بیان میکند که صرفاً تصورات، توهمات و سایههایی بیحرکت هستند.