حامد دهخدا؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
░▒▓ طرح مبحث
• «همکاری»، واژهای است که استفاده از آن سابقهای دیرینه دارد، و جزئی مهم در اصطلاحات تخصصی سیاست محسوب میشود؛ اما، با غرق شدن در اهداف و گاهی هم ارزشهای سیاسی، فراموش میشود، و کار سیاسی به تک رویهای محتوم به شکست ختم میشود.
• درست در هنگام انتخابات، کسانی پیدا میشوند که بدون توجه به ضرورت همکاری در عمل سیاسی، بر یک سری ارزش ها و اهداف اصرار میورزند که محل اختلاف هستند، و همکاریهایی که در کار سیاسی حایز ارزش جوهری هستند، به حاشیه میرانند. آیا «همکاری» یک ارزش جوهری در سیاست محسوب میشود؟
• هر چه انرژی و عواطف اطراف انتخابات بیشتر باشد، احتمال «همکاری گریزی» بیشتر میشود. آیا کاربرد عملی و ارزشهای ناشی از «همکاری» در مقایسه با سایر ارزشهای کار سیاسی در حال کاهش یا زوال است؟
░▒▓ شرح مبحث
• برای پاسخ به این سؤال، از این پرسش بدیهی و در عین حال توجه زا آغاز میکنم که آیا اصلاً «همکاری» برای کار سیاسی لازم است یا نه؟ بله و در حال حاضر بیش از هر زمان دیگر. بدیهی است که سیاست، اصولاً بر همکاری انسان مستقر است، چرا که اساساً سیاست موقعی موضوعیت مییابد که جمعی از افراد برای دستیابی به سعادت (Eudimonia / εὐδαιμονία) همکاری میکنند. پس، همکاری، باید بخشی جدایی ناپذیر از دی. ان. ای. هر تشکلی برای زنده ماندن و رشد باشد.
• البته بیش از ضرورت جوهری همکاری برای کار سیاسی، یک نکته دیگر هم هست، و آن این که جلب همکاری در سیاست باید حداکثری باشد، و این هم در جوهر کار سیاسی نهفته است. این بر می گردد به این که اغلب ارزشهای انسانی بدون همکاری جمعی میسر نمیشود. از این رو، عمل اخلاقی عقلایی، باید دنبال جلب حداکثر همکاری باشد. بنا بر این اگر به هر دلیل در یک موضوع، همکاری با فرد یا افرادی میسر نباشد، باید در موضوعات دیگر با شمول وسیع تر از همکاری همان طرف ها استفاده کرد. قهری در کار نیست. برای چنین برخورد حرفهای با سیاست، باید نحوی فراست در فعالان سیاسی فعال شود که به آن «جلب همکاریهای حداکثری در سیاست» اطلاق میکنیم. به تعبیر دیگر، ما در کار سیاست، با هیچ کس قهر نیستیم، بلکه به عنوان یک حرفهای سیاست، مسائل را از هم تفکیک میکنیم و در هر یک، به دنبال جلب حداکثر همکاری خواهیم بود.
• از این قرار، توصیه میشود که همواره فوت و فنهای جدید را حریصانه برای جلب همکاریهای حداکثری در سیاست، به کار برید. در داخل تشکل، از طریق ابزارهای اجتماعی رسانهای، ویدئو کنفرانس یا هر ابزار جدید را شناسایی و تا میتوانید از آن ها کمک بگیرید. جای تعجب نیست که استفاده از ابزارهای رسانه هوشمند و اجتماعی برای ارتباط داخلی در یک تیم منجر به یافتن دیدگاههای مشترک در زمینه کاری تیم شود، ولی از آن بیش، کمک میکند که شما به «جلب همکاریهای حداکثری در سیاست» موفق شوید. در واقع، این شبکهها معمولاً کمک میکند تا شما به افراد جدیدی مرتبط شوید، و بتوانید آن ها را در مورد اهداف و روندهای سیاسی خود توجیه کنید. از این طریق میتوانید شبکه همکاری خود را گسترش دهید، و یک تشکل سیاسی بسازید که از به لحاظ جغرافیایی و مکانی، لزوماً مجتمع نیستند. این عدم اجتماع مکانی ظرفیتها و توانمندیهای جدید و خیره کنندهای در اختیار شما میگذارد، و شما را به چشم اندازی با شکوه از آینده تبدیل میکند؛ اعضای شبکه شما، منابعی ارزشمند از اندیشه و محتوا محسوب میشوند که منجر به افزایش سرعت در تصمیم سازی و به مفهوم عام نوآوری در دستگاه سیاسی متبوع شما خواهند شد (توأم با برداشتهای آزاد از اندرو فیلر).
• ادامه این مباحث را در همین پاورقیها دنبال کنید...
مأخذ:رسالت
هو العلیم