برداشت
از اکونومیست؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
■ اگر چه انقلاب دیجیتال، به طور اعم زندگی بشر و به طور اخص اقتصاد را تحت تأثیر قرار داده است، اما، هنوز این انقلاب به نقطه اوج خود نرسیده است و استفاده از روبوت‌ها در صنایع گوناگون به ویژه در بنگاه‌های کوچک و متوسط و همچنین، در خانه‌ها فراگیر نشده است، اما، ظهور روبوت‌های ارزان و مطمئن برای کاربرد در خارج از کارخانه‌ها و محیط‌های خانگی، یکی از دلایل افزایش توجه به صنعت روبوتیک در سال‌های اخیر بوده است.
■ به گونه‌ای که در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، فروش روبوت‌های صنعتی با رشد سالانه ۷ درصد به رقمی معادل ۷/۸ میلیارد دلار رسیده است. البته، باید گفت که موانع رشد صنعت روبوتیک بتدریج در حال برطرف شدن هستند. توان کامپیوترها و تکنولوژی حسگرها توسعه‌یافته‌اند، و هم اینک نرم‌افزارهای خاص این صنعت به طور رایگان در اختیار همگان وجود دارد. پرینترهای سه‌بعدی نیز فرآیند تحقیقات مرتبط با این صنعت را سرعت بخشیده‌اند. منابع مالی کارآفرینان جوانی که در سایر تکنولوژی‌های به توفیق دست یافته و اینک با سرمایه بسیار حاضرند، برای تحقق رویاهایشان در صنایع پیشرو (به رغم خطرات آن) مشارکت کنند نیز به عنوان موتور محرک صنعت روبوتیک عمل می‌کند. برخی از صاحب‌نظران بر این باورند در طول یک دهه آینده تحول چندانی در صنعت روبوتیک روی نمی‌دهد، اما، بدون شک این صنعت در یک قرن آینده زندگی بشر را به نحو بنیادین متحول خواهد کرد. بی‌گمان، فراگیر شدن فعالیت روبوت‌ها در بنگاه‌های کوچک و متوسط و همچنین، خانه‌ها، ارکان بازار کار را متزلزل خواهد کرد. همچنین، ضرورت داشتن ترکیبی خاص از جمعیت فعال برای دستیابی به رشد و مهاجرپذیری برخی کشورها را با چالش مواجه خواهد کرد. پرونده حاضر ترجمه برخی از تازه‌ترین مطالب مجله اکونومیست درباره اثر روبوت‌ها بر زندگی و اقتصاد است.
░▒▓ صنعت روبوتیک در آستانه رشدی سریع
■ شرکت یونیورسال روبوتس (Universal Robots)، که در سال ۲۰۰۵ توسط تعدادی از دانشگاهیان تأسیس شد، در طول چهار سال گذشته رشد قابل توجهی کرده است، به گونه‌ای که مدیران شرکت انتظار دارند تا سال ۲۰۱۷ به گردش مالی یک میلیارد کرون (معادل ۱۹۰ میلیون دلار) دست یابند.
■ این شرکت طراح و تولیدکننده بازوهای روبوتیک است. بازوهایی که به جهت سبکی و سادگی برنامه‌ریزی، برای کسب‌وکارها و صنایع کوچک بسیار مناسب‌اند.
■ به علاوه، محصولات شرکت با قیمتی حدود ۲۲ هزار یورو (۳۱ هزار دلار) و هزینه نصبی به همین میزان، از لحاظ اقتصادی نیز به صرفه محسوب می‌شوند.
■ در حقیقت، ظهور روبوت‌های ارزان و مطمئن برای کاربرد در خارج از کارخانه‌ها و محیط‌های خانگی، یکی از دلایل افزایش توجه به صنعت روبوتیک در سال‌های اخیر بوده است. به طور مثال شرکت ریثینک‌روبوتیکس (Rethink Robotics) با تولید روبوتی دارای دو بازو به نام بکستر که برای ارائه به چنین بازاری طراحی شده، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است. فاکسان، دیگر شرکت تایوانی تولیدکننده کیت‌های الکترونیکی نیز به تازگی از برنامه خود برای خودکارسازی فعالیت‌های تولیدی با کمک روبوت جدیدی به نام فاکس‌بات پرده برداشته است.
■ البته، قیمت مناسب این محصولات جدید، ضرورتاً به معنای سادگی طراحی آن‌ها نیست. UBR-1، روبوتی که روی بدنی خودکار قرار گرفته و می‌تواند مسیر خود را از مکانی به مکان دیگر ردیابی کند، با قیمتی حدود ۳۵ هزار دلار، بهایی در حدود یک دهم نسل‌های پیشین خود داشته و در عین حال، قدرت آن بسیار فراتر از آن‌ها است.
■ چنین محصولاتی به طور عمده با روبوت‌های تولید شده توسط شرکت‌های بزرگ متفاوت‌اند. از دید فدراسیون جهانی روبوتیک (IFR)، در فاصله میان سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، فروش روبوت‌های صنعتی با رشد سالانه ۷ درصد به رقمی معادل ۷/۸ میلیارد دلار رسیده است. به طور مثال، شرکت‌های خودروسازی امریکا که از روبوت‌های صنعتی استفاده می‌کنند، در سال ۲۰۱۲ بیش از ۵۲ درصد نصب و راه‌اندازی روبوت‌های خودکار در ایالات متحده را به خود اختصاص داده‌اند. البته، بیشترین تعداد سرانه روبوت در جهان متعلق به کره جنوبی است، کشوری که اهمیت تکنولوژی را به خوبی دریافته است.
■ به طور طبیعی انتظار آن است که روبوت‌های ارزان‌تر توان ارائه خدمات در عرصه‌هایی را دارا باشند که دستگاه‌های عظیم در آن‌ها ناتوان هستند، اما، آنچه در عمل روی داده مغایر با این خواست است و صنعت روبوتیک در نسبت با حوزه‌های تکنولوژیکی دیگر (مانند بیوتکنولوژی) رشد بسیار آرام‌تری داشته است.
■ این سرعت رشد البته، به برخی موانع و مشکلات پیش روی این صنعت بازمی‌گردد، مشکلاتی که با گذشت زمان رفته‌رفته در حال برطرف شدن هستند.
■ یکی از موانع اصلی در مسیر توسعه صنعت روبوتیک بدون شک توان کامپیوترها و تکنولوژی حسگرها است که باید در قیمت‌های مناسبی نیز ارائه شوند. حسگر Kinect (که توسط مایکروسافت برای دستگاه Xbox ۳۶۰ طراحی شده است) با کمک مجموعه‌ای از میکروفون و دوربین‌هایی که به نحوی هنرمندانه با هم ترکیب شده‌اند، قادر است با استفاده از نرم‌افزار مناسب حرکات بازیگر را از فاصله دور شناسایی کرده و در بازی لحاظ کند. چنین حسگرهایی می‌توانند برخی از مشکلات پیش‌روی صنعت را برطرف سازند. این تکنولوژی با قیمت پایین خود راهی آسان و مطمئن را برای ایجاد نوعی حس عمیق و همچنین، گونه‌ای از حفاظت شخصی فراهم می‌آورد که به طور مشخص در روبوت‌های ردیاب کاربرد دارد. امروزه، بسیاری از آزمایشگاه‌های روبوتیک، این نمونه حسگر را مورد استفاده قرار می‌دهند.
■ در کنار سنسورها و پردازشگرهای مناسب، موفقیت صنعت روبوتیک به تولید نرم‌افزارهای خاص این صنعت نیز وابسته است.
■ در یکی از تلاش‌های اخیر برای دستیابی به چنین چارچوبی، با کمک روبوت PR2، سیستم عامل روبوت (ROS) به عنوان بستری واحد برای تبادل پیام میان نرم‌افزارهای گوناگون روبوتیک طراحی شده است. این سیستم عامل بدون نیات اقتصادی (و از سوی بنیاد کد باز روبوتیک/OSRF) ارائه شده و استفاده از آن کاملاً رایگان است.
■ همچنین، ROS دارای تنظیمات ساده‌ای است که طراحان می‌توانند با استفاده از آن‌ها به اصلاح و هماهنگ ساختن نرم‌افزار با نیازهای خود بپردازند.
■ مانند حسگرهای Kinect در آزمایشگاه‌های روبوتیک، پرینترهای سه‌بعدی نیز فرآیند تحقیقات مرتبط با این صنعت را سریع‌تر ساخته‌اند. آندرس بیلسوبک از موسسه تکنولوژی دانمارک (Danish Technological Institute)، عمده تلاش موسسه خود را تلاش برای یافتن راهکارهایی می‌داند که استفاده از محصولات روبوتیک را در کسب‌وکارهای کوچک امکان‌پذیر سازد. با کمک این پرینترها، به جای تولید طرح‌ها در خارج از مجموعه، می‌توان طراحی و تولید ابزارها و کنترل کننده‌های کوچک را، حتی، در طول یک شب به انجام رساند.
■ آزمایشگاه‌های روبوتیک موسسه تکنولوژی دانمارک نیز هم‌چون شرکت یونیورسال روبوتیکس در شهر اودنس قرار دارد. این مؤسسات هردو در فعالیت‌های پژوهشی و دانشگاهی دهه گذشته این شهر ریشه دارند و از همین رو می‌توان شرکت‌ها و مؤسسات روبوتیک دیگری را نیز در منطقه مشاهده کرد. تجمع شرکت‌های مرتبط با صنعت روبوتیک نشانه دیگری از ورود تحقیقات صنعتی این حوزه به دورانی جدید است. در واقع، زمانی که بنیان‌گذاران این مؤسسات در دوران کودکی مجموعه «جنگ ستارگان» را می‌دیدند، تحقیقات بسیار اندکی روی روبوتیک صورت پذیرفته بود، اما، امروز آن‌ها زمان و تخصص لازم را برای ساخت گروه‌های تحقیقاتی و تأسیس شرکت‌ها در اختیار داشته‌اند.
■ از دیگر مناطق تجمع شرکت‌های روبوتیک حوالی دانشگاه ام. آی. تی است. منطقه‌ای که نه تنها شرکت بوستون داینامیکس (که بسیاری از قراردادهای تحقیق و توسعه روبوتیک نظامی را در اختیار دارد)، بلکه شرکت آی‌روبوت (iRobot) را نیز در خود جای داده است. این شرکت در سال ۱۹۹۰ توسط بروکس، کالین آنجل و هلن گرینر (که همگی محققان روبوتیک دانشگاه ام. آی. تی هستند) به هدف ارائه محصولات غیرصنعتی و مصرفی تأسیس شده است. گروه به خوبی اهداف خود را می‌شناخت و برای دستیابی به آن‌ها برنامه‌ای مدون داشت. هدف شرکت نه تنها رویکردی پژوهشی، بلکه تلاش برای ایجاد کسب‌وکاری تجاری بر اساس یافته‌های روبوتیک را در بر می‌گرفت. فرآیندی که تکامل و توسعه آن تا سال ۲۰۰۲ به طول انجامید.
■ در این سال، آی‌روبوت ۲ محصول روبوتیک جدید را رونمایی کرد. یکی از این محصولات پک‌بات نام داشت که به سربازان برای مواجهه با تله‌های انفجاری در مناطقی چون عراق و افغانستان کمک می‌کرد. روبوت دیگر، رومبا، به طور خاص برای تمیز کردن زمین طراحی شده بود. شرکت تاکنون، بیش از ۸ میلیون از این محصول را به فروش رسانده و سال گذشته، فروش محصولات روبوت خانگی (به‌ویژه رومبا که مورد توجه بازار قرار دارد) ۸۸ درصد کل فروش شرکت را از آن خود ساخته است. با این حجم فروش آی‌روبوت نه تنها سود بسیاری کسب کرد، بلکه با تبدیل شدن به شرکت سهامی عام، منافع سرمایه‌گذاران اصلی را افزایش داد. این امری است که تا پیش از آن برای هیچ شرکت روبوتیکی روی نداده است.
■ به علاوه، در طول چند سال گذشته، موارد خرید و تلفیق میان این شرکت‌ها نیز افزایش یافته است. به طور مثال، آمازون در سال ۲۰۱۲ مالکیت شرکت کیوا سیستم را در اختیار گرفت.
■ شرکتی در نزدیکی بوستون که به تولید روبوت‌های انباردار می‌پردازد. گوگل نیز در سال ۲۰۱۳ به عرصه روبوتیک وارد شده است که بی‌شک در آینده تحولات مهمی را رقم خواهد زد.
■ چنین دلایلی را می‌توان مبنای سرمایه‌گذاری بیشتر در این صنعت قرار داد، امری که شرکت روبولوشن (Robulution) امیدوار است به آن دست یابد. مالک شرکت، برونو بونل، ۱۰ سال پیش کوشید شرکتی را که در آن به کار مشغول بود به سرمایه‌گذاری در روبوتیک تشویق کند، اما، در این کار توفیقی نیافت. او شرکت را ترک کرده و به عنوان مسؤول توزیع محصولات آی‌روبوت و به طور مشخص رومبا در فرانسه به کار مشغول شد. در سال ۲۰۰۶ موفق شد ۸۰۰ دستگاه رومبا را در فرانسه به فروش رساند، رقمی که در سال گذشته به ۱۰ هزار دستگاه افزایش یافته است. بونل در اوایل سال ۲۰۱۴ صندوق شرکت روبولوشن را برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌های روبوتیک با سرمایه
■ ۸۰ میلیون یورویی بسته است و این در حالی است که بخش اعظم این سرمایه از سوی دولت فرانسه و اتحادیه اروپا تأمین شده است.
■ در حقیقت، او با توجه به افزایش سریع سرمایه‌گذاری امریکا در صنعت روبوتیک (۴۰۰ میلیون دلار در سال گذشته) به این باور رسیده است که روبوتیک باید در اروپا نیز جدی گرفته شود و می‌توان به آزمایشگاه‌های اروپایی نیز در این زمینه اعتماد کرد.
■ یکی از منابع اصلی تأمین اعتبار صنعت روبوتیک، منابع مالی کارآفرینان جوانی است که در سایر تکنولوژی‌ها به توفیق دست یافته و اینک با سرمایه بسیار حاضرند برای تحقق رویاهایشان در صنایع پیشرو (به رغم خطرات آن) مشارکت کنند.
■ به طور مثال، کسب‌وکار فضایی یکی از صنایعی است که مورد توجه این جوانان ثروتمند قرار دارد. لون ماسک بخشی از ثروت عظیم خود را صرف تأسیس شرکت SpaceX کرده است، جف بزوس (آمازون) شرکتی موشکی راه‌اندازی کرد و لری پیج (گوگل) علاقه بسیاری به صنایع فضایی دارد.
■ بر این اساس، می‌توان با الگوبرداری از رویکرد این افراد به صنایع فضایی، سرمایه آن‌ها را در حوزه روبوتیک نیز مورد استفاده قرار داد. نمونه‌ای از این رویکرد، موسسه ویلو گریج (Willow Garage) است که توسط اسکات حسن و با کمک سرمایه حاصل از فعالیت او در گوگل تأسیس شده است. اندی روبین (از بنیان‌گذاران گوگل) نیز اشتیاق بسیاری نسبت به حوزه روبوتیک دارد و، حتی، زمانی که سیستم عاملی را برای تلفن‌های هوشمند طراحی کرد، نام اندروید (به معنای انسان‌واره یا روبوت) را برای آن برگزید.
░▒▓ روبوت‌های خانگی
■ زمانی که تاکانوری شیباتا در اوایل دهه ۹۰ کار روی علم روبوتیک را آغاز کرد، ایده‌ای عملی در ذهن داشت و آن کمک روبوت‌ها به افراد کهنسال در انجام امور روزمره بود، اما، به سرعت دریافت که آن‌ها در حقیقت، قادر به انجام کار چندانی نیستند. از این رو، تصمیم گرفت روبوتی بسازد که سودمندی واقعی داشته باشد. نتیجه کوشش‌های او طراحی و ساخت روبوتی به نام پارو است که طراحی و تکامل آن تا ۱۹۹۸ به پایان رسید.
■ روبوتی ۵۷ سانتی متری با ظاهری شبیه به یک بچه فک که با کمک حسگرهای لمسی به نوازش انسان پاسخ می‌داد. البته، پارو حرکت نمی‌کند، اما، می‌تواند در واکنش به صدای انسان سر خود را برگرداند.
■ پارو به مانند حیوانی دست‌آموز با طراحی مناسب و قیمتی ۵ هزار دلاری است که هیچ‌گاه خشمگین نمی‌شود و صاحب خود را زخمی نمی‌کند، به آموزش نیازی ندارد، به سادگی شست‌وشو می‌شود و البته، هرگز نمی‌میرد! به همین دلیل نگهداری این روبوت در منازل و بیمارستان‌ها به مراتب آسان‌تر از حیوانات زنده است و همین مزیت حضور آن را در خانه‌هایی بسیاری در ژاپن، اروپا و امریکا سبب شده است.
■ اما نکته مهم آن است که اگر سودمندی پارو در قیاس با یک حیوان خانگی ثابت شود، آن‌گاه، بازار گسترده‌ای نیز برای آن به وجود خواهد آمد. آکیفومی‌کیتاشیما (یکی از طراحان استراتژی روبوتیک ژاپن در وزارت اقتصاد، تجارت و صنعت این کشور) به این نکته اشاره می‌کند که تا سال ۲۰۲۵، شمار سالمندان ژاپن ۷/۱ میلیون نفر بیش از تعداد آن‌ها در ۲۰۰۵ خواهد بود و این امر فرصت بسیار مناسبی را برای صنعت روبوتیک فراهم می‌آورد.
■ این روند پیر شدن جمعیت در بسیاری از نقاط دیگر جهان نیز مشابه ژاپن است و تعداد سالمندان جهان روز به روز بیشتر می‌شود، سالمندانی که برخی نیاز به مراقبت جدی و حمایتی دارند. به طور طبیعی نگهداری از سالمندان در خانه و با کمک روبوت‌هایی مانند پارو یا گونه‌های کاربردی‌تر آسان خواهد بود.
■ با نظر به چنین نیازی، یوشیوکو سانکای (یکی از مشهورترین کارآفرینان صنعت روبوتیک) شرکتی را تحت عنوان سایبرداین (Cyberdyne) تأسیس کرده و در آن به تولید ابزارهایی قابل پوشیدن می‌پردازد. ابزارهایی که به افراد در راه رفتن یا برداشتن اشیا از طریق افزایش قدرت ماهیچه‌های آن‌ها کمک می‌کند.
■ البته، کارآمد کردن روبوت‌ها با مشکلات بسیاری نیز مواجه است. ساختار سخت‌افزاری دستگاه‌ها هم‌چنان تا تکامل کافی راه بسیاری دارد و دست‌های آن‌ها قادر به انجام اموری مشابه با دست انسان نیست. به علاوه، لزوم وجود رابط کاربری مناسب برای ارتباط با روبوت‌ها نیز مشکل مهم دیگری است که پیش روی صنعت روبوتیک قرار دارد. از دید توبیاس کینبرو از شرکت بات‌اند دالی (Bot & Dolly)، رابطه کاربری جدید می‌توانند به گسترش بازار و کاربرد روبوت‌ها در زمینه‌های گوناگون کمک کند و بر سرعت توسعه صنعت بیفزاید.
■ در این راستا استفاده از صدا برای ارتباط با روبوت می‌تواند انتخابی طبیعی باشد و البته، با دشواری‌های خاص خود مواجه است. به طور مثال، می‌توان به روبوت صدایی بخشید که نام صاحب خود را صدا کند.
■ این کار باعث ایجاد نوعی احساس هوشمندی نسبت به روبوت می‌شود. با این حال، شاید استفاده از روبوتی غیرسخنگو، اما، بی‌نیاز از مراقبت کاربر در بسیاری موارد ارجح باشد، هرچند نیاز به نگهداری از روبوت، در کاربر احساس محبت‌آمیزی ایجاد می‌کند.
■ به طور مثال، افراد از نیاز پارو به نوازش رنجیده نمی‌شوند، بلکه این امر از دید آن‌ها یکی از مواردی است که پارو را دوست‌داشتنی می‌کند. از سوی دیگر، امکان یاری‌سانی روبوت‌ها به افرادی غیر از صاحبان اصلی خود نیز فرصت دیگری پیش روی صنعت قرار می‌دهد.
■ گلدبرگ از دانشگاه برکلی معتقد است که شبکه ابری روبوتیک تنها کامپیوترها را شامل نمی‌شود، بلکه در عین حال، دسترسی به تعداد زیادی از انسان‌ها را نیز میسر می‌کند. چنین شبکه وسیعی، به طور طبیعی می‌تواند امکان کاربرد عمومی‌تر روبوت‌ها را فراهم آورد. از دید آی‌روبوت (iRobot) و دیگر شرکت‌های خلاق و فعال این حوزه، تعداد زیاد روبوت‌های تولیدی اهمیت چندانی ندارد، بلکه باید الگویی تجاری در این صنعت ایجاد کرد که انجام وظایف خاصی چون شستن ظروف، پیگیری مصرف به موقع دارو یا ارائه امکان گفت‌وگوی تصویری را مدنظر قرار دهد. به علاوه، تولید روبوت‌های دوست‌داشتنی و مطمئنی که به خوبی فروخته شده و خواسته‌های خریداران را برآورده سازند، بسیار دشوارتر از ساخت روبوت‌هایی با مهارت‌های خاص است. البته، معنای این دشواری به هیچ روی ناممکن بودن این امر نیست. به هر حال، آنچه مسلم است، صنعت روبوتیک با سرعتی مشابه صنعت تلفن همراه گسترش نخواهد یافت و در طول یک دهه آینده تحول چندانی در آن روی نمی‌دهد، اما، بدون شک این صنعت در یک قرن آینده زندگی بشر را به نحو بنیادین متحول خواهد ساخت.
░▒▓ روبوت‌های نامرئی
■ ایده استفاده از هواپیمای بدون سرنشین برای تحویل محصولات، که آقای جِف بِزوز، رئیس آمازون در نوامبر ۲۰۱۳ مطرح کرد از نظر هم صنفان او زیاده روی بود. ولی، این موضوع مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت. درحالی‌که جدی‌ترین کار این شرکت که طراحی روبوت‌هایی بود که قفسه‌ها را در انبارها جابه‌جا می‌کردند توجه کمتری را جلب کرد. این تنها یک مثال از کیفیت فراگیر فناوری روبوت است: پررنگ بودن وعده‌ها و بی‌رنگ بودن دستاوردهایش.
■ در دهه ۱۹۹۰ دَنی هیلیس، یک متخصص کامپیوتر و آنتروپورنر، اظهار کرد وقتی مردم از «فناوری» صحبت می‌کنند، منظورشان «چیزهایی است که هنوز به کار نیفتاده‌اند». هنگامی که فناوری‌ها به کار بیفتند تبدیل به کامپیوتر، تلویزیون، تلفن و امثالهم می‌شوند. روبوت‌ها نیز چنین هستند. هنگامی که ارائه‌دهنده خدمات مطمئن و روزمره مانند نظافت زمین هستند دیگر به چشم روبوت دیده نمی‌شوند. بر عکس، هنگامی که به عنوان روبوت دیده می‌شوند به نظر آزمایشی و جایزالخطا می‌رسند.
■ به نظر می‌رسد، در آینده روبوت‌ها به رغم ارائه خدمات بیشتر هم‌چنان ناشناخته باقی بمانند. شرکت پیتسبِرگی Aethon که برای بیمارستان‌ها روبوت می‌سازد روبوت‌های یدک کش بدقواره، ولی، مطمئن در انجام کارهای سنگین عرضه می‌کند که برای حرکت دادن چرخ‌های بیمارستان‌ها طراحی شده‌اند. آقای آلدو زینی، رئیس شرکت Aethon می‌گوید بیمارستان‌هایی را دیده است که در آن خدمه باید چرخ ۳۵۰ کیلوگرمی ملافه‌های کثیف را حرکت دهند، چنین مشاغلی در رده کارهای «سخت، پرخطر و کثیف» قرار دارند.
■ یدک کش‌های Aethon را می‌توان با برنامه‌های کاربردی گوشی‌های هوشمند فراخواند و به چرخ حمل‌کننده فرآورده‌های دارویی، غذاها و رخت‌های شستنی متصل کرد. حدود ۱۵۰ بیمارستان در امریکا از این یدک کش‌ها استفاده می‌کنند. بعضی از آن‌ها آدمک‌های الکترونیکی دیگری را به کار خواهند گرفت. برای مثال، Ava ساخت شرکت iRobot پایه‌ای است که می‌تواند در اطراف ساختمان حرکت کند و انواع صفحه‌های نمایش روی آن نصب شود. یک برنامه کاربردی با دوربین‌های کیفیت بالا و سنسورهایی برای انجام کارهای پزشکی طراحی شده که بیماران می‌توانند از مهارت پزشکان متخصص از راه دور بهره‌مند شوند. برنامه‌های کاربردی دیگری برای حرکت دادن تجهیزات ویدئو کنفرانس به جاهای مختلف طراحی شده‌اند که امکان برقراری مکالمات در سالن کارخانه و هنگام قدم زدن در راهروها را ممکن می‌سازند.
■ شرکت Suitable Technologies سیستم حضور از راه دور قابل نصب روی آدمک الکترونیکی به نام Beam را عرضه می‌کند. با استفاده از این سیستم آقای Paolo Pirjanian، رئیس iRobot که در کالیفرنیا زندگی می‌کند، هرروز در دفتر ماساچوست حاضر می‌شود. همکارانش می‌گویند او بیشتر از آن‌که می‌توانست با تلفن، ایمیل، پیامک و Skype با شرکت در تماس باشد در آن‌جا حضور دارد. هنگامی که می‌خواهد از یک طبقه به طبقه دیگر برود، از یک Ava خارج شده و به Ava دیگری در طبقه دیگر متصل می‌شود.
■ این یکی از راه حل‌هایی است که طراحان روبوت برای معضل استفاده از آسانسور یافته‌اند. شرکت Suitable Technologies استفاده از آدمک‌های مختلف در طبقات مختلف را توصیه می‌کند. ولی، روبوت شرکت Carnegie Mellon به نام CoBot کنار آسانسور می‌ایستد و علامت کوچکی را نشان می‌دهد که از رهگذران می‌خواهد دکمه مورد نظرش را فشار دهند.
■ شرکت iRobot و Aethon سیستم‌هایی را عرضه می‌کنند که مشکلات بسیاری از مردم، شرکت‌ها و مؤسسات را حل می‌کنند. ولی، چون در حال حاضر روبوت‌ها محدودیت‌های زیادی دارند این سیستم‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که مسؤولیت این روبوت‌ها و نظارت انسان‌ها را به حداقل برسانند.
■ آنچه روبوت را روبوت می‌کند توان آن در انجام کارهای مختلف است که در این‌جا بازو نقش مهمی را ایفا می‌کند. شرکت‌هایی که راهکارهایشان به نحوی است که آنچه روبوت انجام می‌دهد به رغم اهمیتش بسیار محدود است در واقع، باعث می‌شوند که روبوت‌هایشان دیده نشوند. در دهه آینده چرخ‌هایی که بدون کنترل انسان در راهروهای بیمارستان‌ها حرکت می‌کنند فقط چرخ هستند، مانند درهایی که به طور خودکار باز می‌شوند. در ژاپن چنین فناوری‌هایی، از خودروهای بدون راننده تا دوربین‌های خودکار، robotech نامیده می‌شوند و با روبوت‌ها فرق دارند. رشد robotech به شرکت‌های روبوتیکس اجازه می‌دهد پول دربیاورند بدون آن‌که روبوت واقعی تولید کنند.
■ شرکت سانفرانسیسکویی Bot و Dolly که از بازوهای روبوتی برای پروژه‌های هنری استفاده می‌کند روشی را برای ترکیب نرم‌افزار به کار رفته در کنترل بازوهای روبوتی با نرم‌افزاری که سازندگان جلوه‌های ویژه در فیلم‌ها به کار می‌برند اتخاذ کرده است. این روش به فیلم‌سازانی مانند آلفونزو کوآرون در فیلم «جاذبه» اجازه می‌دهد دوربین‌ها و چراغ‌ها را دور هنرپیشه‌ها بگرداند، دوربین را در هر مسیری که می‌خواهد حرکت دهد، بدون آن‌که از علم روبوتیکس سر دربیاورد.
■ شاید نامرئی‌ترین روبوت‌ها در جاده‌ها هستند. سباستین تران که مغز متفکر خودرو بدون راننده گوگل است، می‌گوید: خودروهای بدون راننده، روبوتیکس سخت هسته‌اند. این خودروها هنوز تبدیل به یک تجارت نشده‌اند، ولی، به رغم چالش‌های فنی و تجاری، استفاده از این خودروها در دهه آینده امکان‌پذیر است. با این حال، هرچه پیشرفته‌تر شوند، هم‌چنان خودرو دیده خواهند شد نه روبوت.
برداشت آزاد از دنیای اقتصاد
هو العلیم
