روایت
دکتر جواد شیخ‌الاسلامی از اسپرینگ رایس؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ نامه‌ای که می‌خوانید اسپرینگ رایس، وزیر مختار انگلیس در عهد سلطنت مظفرالدین شاه قاجار در مورخ سه‌شنبه ۶ تير ۱۲۷۸ هـ.ش.، مصادف با سه‌شنبه ۱۸ صفر ۱۳۱۷، و ۲۷ ژوئن ۱۸۹۹ خطاب به ویلیز (منشی مخصوص وزیر خارجه وقت بریتانیا و از دوستان بسیار نزدیک رایس) نوشته است:
• «ایران، بی‌تردید یکی از عجیب‌ترین کشورهایی است که طی مأموریت‌های سیاسی‌ام دیده‌ام. از تاریخ ورودم به تهران تاکنون، دزدها دو بار به ساختمان شهری سفارت ما دستبرد زده‌اند. گارد محافظ سفارت از افرادی ژنده‌پوش تشکیل شده است که همه‌شان شلوارهای وصله‌دار پوشیده‌اند و چون دولت حقوقشان را نپرداخته از میوه‌های باغچه آشپزخانه لیدی دیورند اعاشه می‌کنند. این‌ها شب‌ها تفنگ‌های خود را پشت پنجره اتاق‌های ما قرار می‌دهند تا تصور کنیم که همه‌شان بیدارند و از ما حراست می‌کنند. فقط ما نیستیم که دچار حمله دزدان شده‌ایم. بانک استقراضی روس را هم زده و تمام پول‌های نقدش را برده‌اند؛ اما، دزد را گرفتند و به سزای عمل خلافی که مرتکب شده بود همان طور زنده به گورش کردند.
• «در بوشهر بیماری طاعون بروز کرده است. دولت بیشتر از این لحاظ که نمی‌خواهد بار هزینه دفع این بیماری را بر دوش بگیرد به راه حلی عجیب و بی‌سابقه متشبث شده به این معنی که پیدایش طاعون را در بندر بوشهر از بیخ و بن تکذیب کرده است!
• «از کسانی که سال‌ها در این کشور به سر برده‌اند، می‌شنوم که اوضاع ایران روز به روز بدتر می‌شود، و اگر وام‌دهنده‌ای پیدا نشود که به رجال این مملکت اطمینان کند، و پول لازم را در اختیارشان بگذارد، آن وقت، به طور حتم باید منتظر اشکالات و پیامدهای ناگوار بود. در این ضمن فرمانده لشکر قزاق بانک را تحت فشار گذاشته است که همه ساله پنجاه هزار لیره برای پرداخت حقوق نفرات در اختیارش گذاشته شود.
• «تا موقعی که حقوق قزاق‌ها مرتب برسد از ظهور انقلاب در شمال ایران ترسی نیست. خود این سرهنگ روس، ترجیح می‌دهد که وجوه لازم توسط بانک شاهی انگلستان به وی پرداخت گردد، زیرا، بانک ما، به عکس بانک روس، عادت ندارد پیش از پرداخت پول سؤالات زیادی از مشتریانش بکند، اما، این داروهای مالی گر چه ممکن است شمال مملکت را ساکت نگاه دارد، دردهای جنوب را دوا نمی‌کند. روس‌ها، مأموری فوق‌العاده فعال و با انرژی در اصفهان دارند...
• «آلمانی‌ها و روس‌های مقیم ایران، از همدیگر نفرت دارند، و این نفرت، حتی، شدیدتر از آن میزانی است که در قسطنطنیه (استانبول) نسبت به یکدیگر داشتند. روس‌ها در این اواخر اعمال نفوذ کرده و نگذاشتند طرحی که آلمان‌ها برای وصل کردن راه‌آهن آسیای صغیر به ایران داشتند عملی گردد. آلمانی‌ها شکایت دارند از این‌که به هیچ گونه اطلاعی که نشان بدهد مقصد نهایی روس‌ها در ایران چیست دسترسی ندارند. دلیل عمده موفقیت روس‌ها در این زمینه همین است که مقاصد خود را کلا از طریق رجال مسلمان انجام می‌دهند. خود صدراعظم، به اعتقاد خیلی‌ها، جیره‌خوار آن‌ها است. رویه روس‌ها نسبت به ما خیلی دوستانه است، اما، بهترین متفقان ما آلمان‌ها هستند که حقیقتاً رفقای خوبی به شمار می‌روند. خود ایرانی‌ها در برخورد با ما خیلی مودب هستند، ولی، زیاد تمایلی نشان نمی‌دهند که طبق خواسته ما عمل کنند».
مآخذ:...
هو العلیم
