دکتر
حامد حاجی‌حیدری
▬ برخی می‌گویند که در شرایطی که شورای محترم نگهبان، نظارت استصوابی را در احراز شرایط، با قاطعیت به کار بسته است، همه گزینه‌های انتخابات ریاست جمهوری «خوب» هستند و «خوب‌تر»؛ باید بین «خوب» و «خوب‌تر» انتخاب کرد.
▬ پس، نیازی نیست بگوییم که «اسلام و انقلاب در خطر است». نیازی نیست که از «توطئه اجانب» سخن بگوییم. هیچ انتخاب «هولناک» و حتی «خطرناک»ی نمی‌تواند روی دهد.
▬ و من می‌پرسم که آیا در انتخابات‌های پیشین چنین نبود؟
▬ آیا نباید اذعان کنیم که در عصر سازندگی و عصر اصلاحات، انتخاب‌های احراز صلاحیت شده که از کاندیداهای موجود ظاهرالصلاح‌تر هم بودند، بر مبنای ارزیابی خود از «خواست جامعه»، سیاست‌هایی پیش بردند که انقلاب را به عقب برد، پیش نبرد، یا به طرز نامتوازنی پیش برد، و بسیاری از «ظرفیت»های «انقلاب» را متوقف کرد؟
▬ اشتباه «زعما» در این است که فکر می‌کنند که شورای محترم نگهبان، پیشاپیش، کار انتخاب اصلح را به انجام رسانده است و اصلاً انتخابات نمایشی است! نه... شورای نگهبان انتخاب اصلح نمی‌کند، بلکه قرار است تنها اقل شرایط قانونی را احراز کند.
▬ اگر این ادعا که «خطری در کمین نیست» و باید رقابت‌های انتخاباتی را با خونسردی پیش برد، درست باشد، آن وقت تأکید ویژه و بسیار ویژه و متمایز آیت الله سید علی حسینی خامنه‌ای در سخنرانی نوروزی-رضوی در مورد ضرورت دقت مردم در انتخاب اصلح، و تمرکز خاص و بی‌سابقه به سلطه تکنوکرات‌ها، چه حکمتی می‌تواند داشته باشد؟
▬ نه...
▬ نه...
▬ شرایط پیش رو، به نظر من می‌تواند «خطرناک» و از آن بیش، «هولناک» باشد.
▬ شرایط پیش رو، حتی می‌تواند حاصل اتحادی میان فشار خارجی و رفتار پیچیده پایگاه‌های داخلی برای به ستوه آوردن نیروهای انقلابی باشد؛ شاید در حالی که «پشت خیمه‌های دشمن هستیم، دست خالی باز گردیم».
▬ من صدای «صفین» می‌شنوم. بله؛ «صفین»/«دو صف»... . از سه شانس اول انتخابات پیش رو، دو تا «تکنوکرات» هستند. بی‌پرده «تکنوکرات» هستند. چیزهایی در مورد سابقه انقلابی خود می‌گویند، ولی بی‌پرده «تکنوکرات» هستند.
▬ در حالی که گفتگوهای هسته‌ای، فقط به یک «یاحسین» دیگر نیاز دارد تا با ظفر فیصله یابد، تحریم‌های ظالمانه خاتمه پیدا کند، و چهره مظلوم اسلام در مقابل تکنوکرات‌ها، دیگر بار قد علم کند، و نشان دهد که «مقاومت» و «استقامت» در راه حق و یزدان پاک، نتیجه می‌دهد، از سه شانس اصلی انتخابات پیش رو، «دو صف» به استناد دو سال گرانی «آب و دون»، شعار صلح با معاویه می‌سرایند، و از آن بدتر، و از خوارج بدتر، «عمرو عاص»وار، آواز «تکنوکراسی» سر می‌دهند.
▬ به نظر من، شرایط پیش رو، شرایط مساعدی نیست. شرایط «خطرناکی» است. شرایط «هولناکی» است.
▬ و نخبگان سیاسی، انگار «خواب»اند. فرق نخبگی و عوامی، اینجا بروز می‌کند. این که وقتی همه تصور می‌کنند که «همه چی آرومه»، تشخیص بدهی که اگر خطری هست، فریاد بزنی و خط‌ها را «عمار»وار از هم جدا کنی.
▬ چطور ممکن است که جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جامعه روحانیت مبارز، و سایر «زعمای قوم و قم»، در مورد انتخابات مهم ریاست جمهور پیش رو، به مردم خط ندهند و سکوت کنند؟ چطور ممکن است علما به میان میدان انتخابات نیایند و به مردم خط ندهند، وقتی مردم با نگاه به صحنه انتخابات، انگار «نخستین انتخابات سکولار پس از انقلاب» را شاهدند؟
▬ از سه شانس اول انتخابات پیش رو، دو تا «تکنوکرات» هستند. بی‌پرده «تکنوکرات» هستند. از سه شانس اول انتخابات پیش رو، شعارهای انتخاباتی و برنامه‌های دو تا، هیچ تفاوتی با برنامه‌ها و شعارهای انتخاباتی صدارت اجرایی سکولار ترکیه یا ایتالیا و بریتانیا ندارد؛ آن‌ها چیزی از «دین» در برنامه‌های خود نمی‌آورند. آن‌ها تکنوکرات هستند، نه «دین‌سالار». برنامه‌های آن‌ها فقط به استناد «دو سال گرانی» این همه پیشرفت دین و دنیا را «سیاه‌نمایی» می‌کنند و بی‌پرده، عجز اسلام را در پیشبرد امور دنیا را فریاد می‌زند.
▬ آن‌ها، اقل شرایط قانونی لازم برای ورود به میدان انتخابات را احراز کرده‌اند، ولی انتخاب با مردم و جناح‌های سیاسی است. پیشینه انتخابات ریاست جمهوری پیشین نشان می‌دهد که «تکنوکرات‌ها» و آنان که اعتقاد چندانی به «دین‌سالاری» ندارند، نقاب‌دار می‌آیند. می‌شود در کسوت اسلام و روحانیت و رزمندگی و سرداری و لباس خاکی بود و «تکنوکرات» هم بود.
▬ از هشت کاندیدا، تنها دو کاندیدا هستند که در برنامه‌های خود، به تعالیم دینی ارجاع می‌دهند، و از این دو «دین‌سالار»، تنها یکی شانسی برای پیروزی دارد و برای «یاحسین» آخر به حمایت تک تک ما و از جمله «زعمای قم و قوم» نیاز دارد. سایرین، وقتی در مورد برنامه‌های خود در حیطه توسعه، مسائل زن و خانواده، فرهنگ و هنر، و نهادهای مدنی، دموکراسی، آزادی بیان،... سخن می‌گویند، هیچ فرقی با صدارت اجرایی سکولار ترکیه یا ایتالیا و بریتانیا ندارند. آن‌ها، تذکرات آیت‌الله را نادیده می‌گیرند، و فقط به استناد «دو سال گرانی»، این همه پیشرفت دین و دنیا را «سیاه‌نمایی» می‌کنند و عجز اسلام را در پیشبرد امور دنیا را فریاد می‌زند.
▬ البته خدا، دین خود را یاری خواهد کرد.
▬ البته خدا، دین خود را یاری خواهد کرد
▬ ما هم خدایی داریم... .
▬ آن یکی از سه تا، با شتاب چشمگیری می‌رود تا به شانس اول انتخابات بدل شود، به همت جوانانی که نخبگی بیشتری از «زعما» از خود نشان می‌دهند.
▬ ولی...
▬ ولی اینجا، تکلیف بزرگان و جناح‌های سیاسی و زعامت دینی چه می‌شود؟ آیا تکلیف آن‌ها نیست که در این شرایط، از تبدیل شدن تبلیغات انتخاباتی به مانور تکنوکراسی، و تقلیل همه وعده‌ها و شعارها به «آب و دون» ابراز نگرانی کنند؟
▬ آیا آن‌ها سابقه عصر سازندگی و عصر اصلاحات را فراموش کرده‌اند؟
▬ آیا نمی‌شود دوباره فریاد «عبرت‌های عاشورا» سر داد؟ «دنیاگرایی خواص»، نشان هشدار دهنده برآمدن زمینه «عاشورا»ست. اگر خواص، به «توجیه» لزوم فائق آمدن به «تورم»، که حق است، این یک »یاحسین» آخر را در پشت خیمه‌های دشمن نگویند، تا هم مشکل تورم حل شود و هم مقاومت و استقامت جواب دهد و «لیظهره علی الدین کله» محقق شود، آن‌ها نزد خداوند پاسخگو خواهند بود؟
مآخذ:...
هو العلیم
