برداشت 
آزاد از آریاادیب؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
☱ هرگاه کسی در اثبات نظر خود پای فشاری کند و سرانجام، آن را به دیگری بقبولاند یا تحمیل نماید، می‌گویند: سرانجام، حرفشو به کرسی نشوند.
☱ رسم خواستگاری و بله بران در گذشته ایجاب می‌کرد که پس از آن که میان خانواده‌های عروس و داماد درباره‌ی مهریه و دیگر خرج‌های ازدواج توافق به دست می‌آمد و پیشنهادهای پدر و مادر عروس سرانجام، مورد پذیرش خانواده‌ی داماد قرار می‌گرفت و قباله‌ی عقد نیز نوشته می‌شد، آن گاه عروس را بزک کرده بر یک کرسی که در آن زمان جای نشستن مهتران و بزرگان بود، می‌نشاندند (در آن زمان از مبل و صندلی خبری نبود و که‌تران نیز بر چهارپایه می‌نشستند) و او را در برابر تماشای دوشیزگان و بانوان محله و آبادی قرار می‌دادند.
☱ نشستن عروس بر کرسی و نمایش او برای بانوان محل این معنی را داشت که پس، خانواده‌ی عروس درخواست‌های خود را به خانواده‌ی داماد قبولانده یا تحمیل نموده است که اکنون، عروس خود را بر کرسی نشانده است.
☱ این اصطلاح اندک اندک دامنه‌ی معنایی گسترده‌تری یافت و مجازاً در مورد قبولاندن حرف و عقیده به کار رفت.
مآخذ:...
هو العلیم
