تامس 
هابز در «لویاتان»؛ ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ قانون هفتم، بدین شرح است که: در انتقام گرفتن (یعنی، بدی را با بدی تلافی کردن)، مردم نباید به بزرگی آن عمل بد که انجام شده است توجه داشته باشند، بلکه باید به اهمیت آن خیری که بر انتقام گرفتن آن‌ها مترتب است، اعتنا کنند.
▬ یعنی، نباید با قصدی غیر از اصلاح شخص متخلف یا عبرت دیگران، کیفری را در حق او اعمال کرد. زیرا، این قانون نتیجه‌ی قانون پیش از خود است که، در برابر امنیت آینده، عفو کردن را فرمان می‌دهد... مصدوم کردن افراد، بدون علت معقول، سبب بروز جنگ می‌شود؛ که خلاف قانون طبیعت است؛ و این عمل، عموماً ستمگری خوانده می‌شود.
░▒▓
▬ و چون همه نشانه‌های نفرت یا تحقیر، آدمی را به ستیز برمی انگیزاند، و از آن‌جا که بیشتر افراد رجحان می‌دهند که به جای آن‌که از کین‌خواهی چشم پوشند، جان خویش را به خطر اندازند، قانون هشتم طبیعت را می‌توانیم با این حکم بیان کنیم که هیچ کس با کردار و گفتار و رفتار اطوار خود به دیگری نفرت یا حقارت روا ندارد، و نقض این قانون معمولاً، اهانت خوانده می‌شود.
مآخذ:...
هو العلیم
