برداشت آزاد از آنتونی آربلاستر؛ ایدهای برای تأمل بیشتر
▬ آزادی، مدارا، و حریم خصوصی، آرمانهایی رؤیاییاند که تحقق یافتن آنها در گرو عینیت پیدا کردن در قوانین، رسوم و نهادهاست.
▬ و برای عینیت پیدا کردن آزادی در قوانین، رسوم و نهادها، نخستین گام، دفاع از محدودیت قدرت و اقتدار دولت یا حکومت و مطلق نبودن آن است. دو روش برای تحقق این اصل مطرح میشود:
• روش اول، آن است که وفاق عمومی پایهی حکومت مشروع قرار داده شود. معمولاً، با استفاده از ابزار انتخابات، این وفاق حاصل و حسابپسدهی، «تحمیل میشود».
• روش دوم، پاسخگویی «حکومت» است. عملاً مفهوم سیاسی «ملت» که «حکومت» در مقابل، آن پاسخگو باشد، فقط در مورد اقلیتی از طبقات توانگر یا صاحب نفوذ که میتوانند «حکومت» را به ستوه آورند، لازم شمرده میشود، اما، از روشهای دیگر پاسخگو ساختن «حکومت»، قرار دادن آن در چهارچوب محدودکنندهای از مقررات قانونی و قوانین اساسی بود. همچنین، تصور بر این است که «تفکیک قوا» میتواند به پاسخگوتر کردن حکومت بینجامد.
▬ تعهد لیبرال در مقابل، «قانون»، ساز و کار «رأیگیری»، و «تفکیک قوا»، عملاً پای «چانهزنی» و «نفوذ» را به میان میکشد.
▬ چنان که تجربه باستان و مدرن آن نشان داده است، و همان طور که در بدو طرح این مفاهیم با باریکبینی میشد فهمید، این تعهدات، عملاً «آزادی» را مورد تهدید قرار میدهد، و در بدترین حالت، که این روزها، به وجهی متعارف تبدیل شده است، لیبرالیسم، به تکنولوژی خفقانآوری برای اعمال هر چه بیشتر اراده صاحبان نفوذ و قدرت تبدیل میشود.
مآخذ:...
هو العلیم