برداشت 
آزاد از کتابخانه مرجع انکارتا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▀ ونیز مانند دیگر دولت-شهرهای ایتالیایی رنسانس، برای تسلط سیاسی و ارتقاء پرستیژ خود رقابت می‌کرد و به دیپلماسی و نیز گاهی جنگ متکی بود تا بتواند منافع خودش را حفظ کند.
▀ هیچ یک از این قدرت‌ها به اندازه‌ی کافی نیرومند نبود، تا بتواند دیگر دولت‌ها را کنترل کند.
▀ اگر تلاش‌هایی هم در سطح محلی اتفاق می‌افتاد (مانند جنبشی که به وسیله‌ی ویسکونتی از میلان برای گسترش بخش جنوب به راه افتاده بود)، تنها به اتحاد دیگر دولت‌ها در مخالفت با آن‌ها منجر می‌شد.
▀ در این حال و هوای بی‌ثبات، قرارداد «صلح لودی» (Peace of Lodi)، به سال ۱۴۵۴منعقد شد، که اغلب، آن را نخستین نمونه از اصول روابط بین‌الملل مدرن، تلقی می‌کنند؛ در این قراداد، اصل موازنه قدرت مشاهده می‌شود، که بر مبنای آن، دولت‌ها از اتحاد بین دول به مثابه وسیله‌ای برای تعادل قدرت سیاسی استفاده می‌کردند.
▀ آن‌ها به عنوان ملل مستقل و نه به مثابه اعضایی در اجتماع مسیحیت رفتار می‌کردند.
▀ آن‌ها به منظور اینکه بتوانند در این وضعیت دیپلماسی فعالی داشته باشند، روابط خود را توسط سفیران میان دولت‌ها گسترش دادند.
مآخذ:...
هو العلیم
